Η Ινώ μπορεί να είχε αντικαταστήσει τη Νεφέλη στην αγάπη του Αθάμα, αλλά ζήλευε υπερβολικά τον Φρίξο και τον Helle , μια ζήλια που εντάθηκε όταν γέννησε δύο γιους για τον βασιλιά, τον Λέαρχο και τον Μελικέρτη.

Θέλοντας να εξασφαλίσει ότι ο Λέαρχος θα ήταν ο μελλοντικός βασιλιάς του Ορχομενού, η Ινώ σχεδίασε την απομάκρυνση του μεγαλύτερου Φρίξου από τη γραμμή διαδοχής.

Η Ινώ χρησιμοποίησε τη θέση της ως βασίλισσα του Ορχομενού για να δωροδοκήσει τις γυναίκες για να καταστρέψουν τη σοδειά, με αποτέλεσμα να επέλθει λιμός- λιμός για τον οποίο κατηγορήθηκε στη συνέχεια η Νεφέλη.

Ο Αθάμας έστελνε τότε έναν κήρυκα για να συμβουλευτεί ένα μαντείο, αλλά χωρίς να το γνωρίζει ο Αθάμας, ο κήρυκας αυτός είχε δωροδοκηθεί από την Ινώ για να φέρει πίσω όχι τα λόγια του μαντείου, αλλά τα λόγια που είχε επινοήσει η Ινώ. Έτσι, ο κήρυκας ενημέρωσε τον Αθάμα ότι η πείνα θα σταματούσε μόνο αν ο Φρίξος θυσιάζονταν στον Δία.

Ο λαός άκουσε τα "λόγια" του χρησμού και παρότρυνε τον βασιλιά Αθάμα να κάνει την πράξη. Πριν προλάβει να θυσιαστεί ο Φρίξος, ο γιος του Αθάμα και η Χέλλε διασώθηκαν από το Χρυσό Κριαράκι, ένα ζώο που έστειλε η μητέρα τους, η Νεφέλη. Phrixus και η Helle θα έφευγαν από τη Βοιωτία με προορισμό το άσυλο της Κολχίδας, αν και, τελικά, μόνο ο Φρίξος έφτασε στην ασφάλεια της μακρινής χώρας.

Μπορεί ο Φρίξος να μην είχε πεθάνει, αλλά η Ινώ είχε πετύχει τον στόχο της, καθώς ο Λέαρχος ήταν πλέον ο πιθανότερος διάδοχος του Αθάμα για τον θρόνο του Ορχομενού.

Η τρέλα του Αθάμα

Ο Τισιφόνης θα φρόντιζε να πέσει η τρέλα πάνω στον Αθάμα, ο οποίος τώρα δεν έβλεπε τον γιο του Λέαρχο, αλλά ένα ελάφι που έπρεπε να κυνηγηθεί, και ο Αθάμας θα το σκότωνε με ένα βέλος.

Κάποιοι λένε ότι ο Αθάμας τότε δεν είδε τη γυναίκα του Ινώ, αλλά μια λέαινα, η οποία επίσης έπρεπε να κυνηγηθεί- πριν όμως την κυνηγήσουν, η Ινώ έφυγε, με τον άλλο της γιο, τον Μελικέρτη, στην αγκαλιά της. Τώρα, αν η τρέλα είχε κυριεύσει και την Ινώ ή αν δεν είχε πού αλλού να πάει, δεν είναι σαφές, αλλά η Ινώ και ο Μελικέρτης έπεσαν από την άκρη ενός γκρεμού, στη θάλασσα.

Ο Διόνυσος θα μεταφερόταν σε ασφαλές μέρος, μεταμφιεσμένος σε κατσίκα.

Στη συνέχεια, υπάρχει μια απόκλιση στις ιστορίες όσον αφορά την Ινώ στη συνέχεια, και στην περίπτωση που η πτώση στη θάλασσα δεν σκότωσε τη σύζυγο του Αθάμα, τότε ίσως έζησε και έγινε Μαινάδα, οπαδός του Διονύσου στους Βοιωτικούς λόφους.

Σε αυτή την εκδοχή του παραμυθιού, ο Αθάμας θα ανακαλύψει αργότερα ότι η Ινώ και τα παιδιά της ζούσαν ακόμη, αν και μέχρι τότε είχε εξοριστεί στη Θεσσαλία και είχε παντρευτεί για τρίτη φορά τη Θεμιστώ.

Ο Αθάμας θα καλέσει την πρώην γυναίκα και τα παιδιά του να τον συναντήσουν στη Θεσσαλία, αν και αυτό σημαίνει ότι ούτε ο Λέαρχος ούτε ο Μελικέρτης είχαν προηγουμένως σκοτωθεί.

Λέγεται ότι τα παιδιά έφτασαν στη Θεσσαλία, αλλά αυτό προκάλεσε μόνο τη ζήλια της Θεμιστώς, η οποία είχε γεννήσει και αυτή παιδιά για τον Αθάμα. Η Θεμισθώ θα προσπαθούσε τώρα να ξεφορτωθεί τα παιδιά της Ινώ, και διέταξε έναν σκλάβο να ντύσει τα παιδιά της στα λευκά, ενώ τα παιδιά της Ινώ θα ήταν ντυμένα στα μαύρα- και τότε, τη νύχτα, η Θεμισθώ σκότωσε τα δύο παιδιά με τα μαύρα.

Η σκλάβα με την οποία μιλούσε η Θεμιστώ ήταν μια αγνώριστη Ινώ, και φοβούμενη κάποια αταξία, η Ινώ είχε αλλάξει τα χρώματα, οπότε η Θεμιστώ σκότωσε άθελά της τα δικά της παιδιά αντί για εκείνα της Ινώ.

Η Θεμιστώ θα αυτοκτονούσε στη συνέχεια και θα μπορούσε να υποτεθεί ότι η Ινώ έζησε τη ζωή της με τον Αθάμα.