Πίνακας περιεχομένων
ΟΙ ΚΡΙΤΈΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΏΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Κριτές του Κάτω Κόσμου
Η μετά θάνατον ζωή έπαιζε σημαντικό ρόλο στην ελληνική μυθολογία, με τον δικό της ισχυρό θεό, με τη μορφή του Άδη, ο Κάτω Κόσμος και η ζωή μετά θάνατον ήταν σημαντικά για τους Αρχαίους Έλληνες.Επομένως, θεωρούνταν σημαντικό να ζει κανείς τη ζωή του με τον "σωστό" τρόπο, και ο τρόπος με τον οποίο ζούσε κάποιος θα υπολογιζόταν από τους Τρεις Κριτές του Κάτω Κόσμου.
Δείτε επίσης: Οι θεοί και η θεά του ΟλύμπουΚριτές των νεκρών
Ο Πλάτωνας θα έλεγε ότι κατά τη διάρκεια της Χρυσής Εποχής της ελληνικής μυθολογίας, όταν οι Τιτάνες υπό Cronus κυβερνούσε το σύμπαν, ότι υπήρχαν δικαστές των νεκρών, αλλά όταν οι Ολύμπιοι υπό τον Δία ήρθαν στην εξουσία ήταν απαραίτητο να αντικατασταθούν αυτοί οι ανώνυμοι δικαστές του Κάτω Κόσμου. Λέγεται ότι ο Άδης ήρθε στον Δία, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα διακυβέρνησης, και είπε ότι οι δικαστές δεν ήταν πλέον σε θέση να αναγνωρίζουν το καλό από το κακό και ξεγελιόντουσαν από την εξωτερική εμφάνιση του κάθε ατόμου.
Δείτε επίσης: Η πόλη της Θήβας στην ελληνική μυθολογίαΈτσι, ο Δίας θα αντικαταστήσει τους κριτές του Κάτω Κόσμου με τρεις νέους κριτές
Έτσι, ο Δίας επέλεξε τρεις από τους γιους του για να κρίνουν τους νεκρούς, και αυτοί οι τρεις δικαστές των νεκρών ήταν ο Αιακός, ο Μίνωας και η Ραδάμανθυς.
Η κρίση των νεκρών
Οι νεκρές ψυχές, αφού μεταφέρονταν από έναν Ψυχοπομπό στον Κάτω Κόσμο και πλήρωναν τον Χάροντα για να διασχίσουν τον Αχέροντα, περπατούσαν έναν δρόμο μέχρι να φτάσουν στον καθισμένο Αιακό, τον Μίνωα και τον Ραδάμανθυ. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι οι τρεις κριτές των νεκρών κάθονταν μπροστά από τον 'δης' παλάτι, ενώ άλλοι λένε για την κρίση των νεκρών που λαμβάνει χώρα στην Πεδιάδα της Κρίσης. Οι τρεις κριτές όμως δεν θα αποφάσιζαν για το αιώνιο μέλλον κάθε ψυχής, γιατί λέγεται ότι ο Αιακός έκρινε όσους προέρχονταν από την Ευρώπη, ενώ η Ραδάμανθυς έκρινε όσους προέρχονταν από την Ασία, και ο Μίνωας θα αποφάσιζε μόνο αν ο Αιακός ή η Ραδάμανθυς ήταν αναποφάσιστοι. Η απόφαση των δικαστών του Κάτω Κόσμου θα έβλεπε τους αποθανόντες να περνούν την αιωνιότητα στο Ηλύσιο αν ήταν άξιοι, στα Τάρταρα αν ήταν κακοί, ή στα Λιβάδια του Ασφόδελου, αν η προηγούμενη ζωή τους δεν ήταν ούτε καλή ούτε κακή. Ο στόχος ήταν φυσικά να πάνε στο Ηλύσιο, τον παράδεισο των Αρχαίων Ελλήνων, γιατί όσοι κατοικούσαν στα Λιβάδια του Ασφόδελου, είχαν μια ανούσια και μονότονη ύπαρξη, ενώ η τιμωρία περίμενε όσους προορίζονταν για Τάρταρος . Τώρα πρέπει να πούμε ότι δεν θα κριθούν όλοι οι αποθανόντες, διότι οι πραγματικά ηρωικοί ή οι πραγματικά κακοί θα μπορούσαν να σταλούν στο Ελύσιον (ή στα Νησιά των Ευλογημένων) ή στα Τάρταρα με τη θέληση ενός ισχυρού θεού- αυτός ο θεός είναι συνήθως ο Δίας όταν πρόκειται για εκείνους που τιμωρούνται στα Τάρταρα. |
Ludwig Mack (1799-1831), Bildhauer - PD-life-70 Οι τρεις δικαστές των νεκρών
Ο Αιακός, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς δεν επιλέχθηκαν απλώς επειδή ήταν γιοι του Δία, διότι υπήρχαν και πολλοί άλλοι γιοι που γεννήθηκαν από τον Δία- καθένας από τους δικαστές των νεκρών ήταν θνητοί βασιλείς, αλλά και πάλι πολλοί γιοι του Δία ήταν βασιλείς- αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο Αιακός, ο Μίνωας και ο Ραδάμανθυς κατονομάστηκαν ως αυτοί που εγκαθίδρυσαν τον νόμο και την τάξη και είχαν ορθή κρίση.
Aeacus
Ο Αιακός ήταν γιος του Δία που γεννήθηκε από την Ωκεανίδα Αίγινα αφού ο Δίας είχε απαγάγει την όμορφη νύμφη και στη συνέχεια την εγκατέλειψε στο νησί που αργότερα θα έφερε το όνομά της.
Ο Αιακός θα γινόταν βασιλιάς του νησιού της Αίγινας και ο Δίας θα του έδινε έναν πληθυσμό για να κυβερνήσει μετατρέποντας τα μυρμήγκια του νησιού σε ανθρώπους, τους Μυρμιδόνες. Ο Αιακός θα αποκτούσε δύο διάσημους γιους, τον Τελαμώνα και τον Πηλέα, αλλά ως βασιλιάς ήταν διάσημος για την ευσέβειά του και την αμεροληψία του όταν επρόκειτο να εκδώσει αποφάσεις. Η αμεροληψία του Aeacus ήταν επίσης αρκετό να βλέπει άλλους να επισκέπτονται το βασίλειό του μόνο και μόνο για να επιλύονται τα προβλήματά τους από τον βασιλιά.
Ο Αιακός θα έκρινε αργότερα τους αποθανόντες της Ευρώπης, αλλά ήταν επίσης γνωστός ως ο Θυρωρός του Άδη, καθώς λέγεται ότι είχε τον έλεγχο των κλειδιών του Κάτω Κόσμου.
Μίνωας Ο Μίνωας μπορεί να φαίνεται περίεργη επιλογή για κριτής των νεκρών, καθώς ο βασιλιάς της Κρήτης πήρε μια από τις μεγαλύτερες κακές αποφάσεις της ελληνικής μυθολογίας, όταν δεν θυσίασε τον Κρητικό Ταύρο, όπως έπρεπε. Η απόφαση αυτή θα έβλεπε την Κρήτη να ρημάζει από τον ταύρο και θα έβλεπε επίσης τη γυναίκα του Μίνωα, την Πασιφάη, να μένει έγκυος στον Μινώταυρο από τον Κρητικό Ταύρο. |
Λιγότερο διάσημο όμως, λέγεται ότι ήταν Μίνωας ο οποίος έφερε κωδικοποιημένο νόμο στην Κρήτη, κατοχυρώνοντας δίκαιους νόμους- η καλή και η κακή κρίση του βασιλιά Μίνωα, όπως οδήγησε τους συγγραφείς να διατυπώσουν την ιδέα των δύο βασιλιάδων της Κρήτης που ονομάζονταν Μίνωας. Ο πρώτος ήταν ο γιος του Δία που έφερε το νόμο στο νησί, και ο δεύτερος ήταν εγγονός του πρώτου.
Τέλος πάντων, ο βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης θα ήταν ο διαιτητής αν υπήρχε αναποφασιστικότητα μεταξύ των δικαστών των νεκρών.
Rhadamanthys
Ο Ραδάμανθυς ήταν γιος της Ευρώπης και του Δία, όπως ακριβώς και ο Μίνωας, αλλά εξορίστηκε από τον αδελφό του επειδή πιθανώς ήταν ανταγωνιστής του θρόνου της Κρήτης.
Ο Ραδάμανθυς θα ταξίδευε στη Βοιωτία και εκεί, στην Οκάλεια, θα ίδρυε ένα νέο βασίλειο, το οποίο θα κυβερνούσε μέχρι το θάνατό του. Rhadamanthys θα ήταν γνωστός για τη δικαιοσύνη και την ειλικρίνειά του, αναλαμβάνοντας ό,τι έκανε με τη μεγαλύτερη δυνατή ακεραιότητα.
Στον Κάτω Κόσμο, ο Ραδάμανθυς θα ήταν γνωστός ως Κύριος του Ηλύσιου, δίνοντας την ένδειξη ότι κυβερνούσε τον παράδεισο και τους ήρωες που κατοικούσαν εκεί- ο Ραδάμανθυς ήταν επίσης ο δικαστής των νεκρών από την Ασία.
Ένας τέταρτος δικαστής των νεκρών
Triptolemus
Ορισμένες πηγές αναφέρουν επίσης τον Τριπτόλεμο ως δικαστή των νεκρών, στον οποίο είχε δοθεί συγκεκριμένη εξουσία επί των αποθανόντων που είχαν αναλάβει την Μυστήρια .
Ο Τριπτόλεμος ήταν ένας πρίγκιπας της Ελευσίνας, ο οποίος καλωσόρισε Δήμητρα στην πόλη καθώς αναζητούσε την εξαφανισμένη κόρη της, την Περσεφόνη. Η Δήμητρα θα δίδασκε στον Τριπτόλεμο γεωργικές δεξιότητες, καθώς και τα μυστικά των Μυστηρίων.