Πίνακας περιεχομένων
Ο ΘΕΌΣ ΆΔΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας από τους πιο διάσημους θεούς του ελληνικού πανθέου, ο Άδης δεν ήταν ολυμπιακός θεός, παρά το γεγονός ότι ήταν αδελφός του Δία, γιατί ο Άδης ήταν ο ελληνικός θεός των νεκρών και η περιοχή του δεν ήταν στο βασίλειο των θνητών, αλλά στον Κάτω Κόσμο.
Ο Άδης ήταν βέβαια τόσο φοβερός και σεβαστός, ώστε το όνομά του έγινε συνώνυμο της επικράτειάς του.
Η Γέννηση του Άδη
Ο Άδης ήταν γιος του Τιτάνα Κρόνου και της Ρέας, καθιστώντας τον θεό αδελφό της Εστίας, της Δήμητρας, της Ήρας, του Ποσειδώνα και του Δία. Ο Κρόνος όμως φοβόταν τη θέση του ως ανώτατος άρχοντας και για να αποφύγει μια προφητεία για τη δική του πτώση, Cronus θα κατάπινε κάθε ένα από τα παιδιά του όταν γεννιόντουσαν. Ο Άδης λοιπόν φυλακίστηκε στο στομάχι του πατέρα του.
Ο Άδης στην Τιτανομαχία
Ο Δίας ήταν ο μόνος αδελφός που γλίτωσε από τη φυλάκιση και όταν ενηλικιώθηκε στην Κρήτη θα επέστρεφε για να ελευθερώσει τα αδέλφια του. Ο Δίας βοηθήθηκε από Rhea και τη Γαία, και στον Κρόνο παρουσιάστηκε ένα φίλτρο που έλεγε ότι ήταν φίλτρο ανίκητης δύναμης, αλλά αντ' αυτού έκανε τον Τιτάνα να αναμασήσει τα φυλακισμένα αδέλφια. |
Ο Δίας θα ηγηθεί μιας εξέγερσης εναντίον του πατέρα του, και στον πόλεμο που ακολούθησε, την Τιτανομαχία, ο Άδης θα παίξει εξέχοντα ρόλο. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Άδης έλαβε από τους Κύκλωπες ένα κράνος του Σκότους, το οποίο έκανε τον κάτοχό του αόρατο. Περσέας θα το χρησιμοποιούσε αργότερα, αλλά κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας θα το φορούσε ο Άδης, και ήταν αυτός που έφερε τον πόλεμο στο τέλος του, γιατί ο Άδης τρύπωσε στο στρατόπεδο των Τιτάνων και κατέστρεψε τα όπλα και τα πυρομαχικά τους.
Το νοικοκυριό του Άδη - Eduard Trewendt, Atelier für Holzschnittkunst von August Gaber in Dresden - PD-life-70 Το βασίλειο του Άδη
Δείτε επίσης: Ο Αίολος της Θεσσαλίας στην Ελληνική ΜυθολογίαΗ νίκη σήμαινε ότι το σύμπαν έπρεπε τώρα να μοιραστεί μεταξύ των τριών γιων του Κρόνου. Η διαίρεση έγινε με κλήρωση και έτσι ο Δίας έγινε κύριος του ουρανού και της γης, ο Ποσειδώνας έλαβε τα νερά της γης και ο Άδης πήρε το Υπόκοσμος . Σήμερα, είναι σύνηθες να σκεφτόμαστε τον ελληνικό Κάτω Κόσμο ως Κόλαση, και πράγματι το όνομα Άδης χρησιμοποιείται συχνά στη θέση της λέξης κόλαση, αλλά το αρχαίο ελληνικό βασίλειο ήταν κάτι περισσότερο από κόλαση, γιατί ενώ περιείχε τα Τάρταρα, το κολαστήριο, περιλάμβανε επίσης τα Ηλύσια Πεδία, τον παράδεισο. Οι νεκροί θα κριθούν ανάλογα με το πώς είχαν ζήσει τη ζωή τους και η αιωνιότητα μπορεί να περάσει στα Τάρταρα, στα Ηλύσια Πεδία ή στην ανυπαρξία των Ασφοδελικών Λιβαδιών. Οι ψυχές των εκλιπόντων αποτελούσαν επομένως τον πληθυσμό του βασιλείου του Άδη, αλλά ο θεός άφηνε την κρίση να γίνεται από άλλους, και αντ' αυτού ο θεός εκτιμούσε απλώς τον φόβο και τον σεβασμό που του έδινε η θέση του. Μερικές φορές ο Άδης θεωρούνταν ότι ήταν ο Θάνατος, αλλά στην ελληνική μυθολογία υπήρχε ξεχωριστός θεός για αυτόν τον ρόλο, Thanatos , γιος της Nyx. |
Άδης και Περσεφόνη
Ο Άδης και η Περσεφόνη - Whitbunny - CC-BY-3.0 Ο Άδης δεν είχε καμία πρόθεση να περάσει την αιωνιότητα στην περιοχή του μόνος του, και έτσι ο Έλληνας θεός του Κάτω Κόσμου αναζήτησε μια κατάλληλη βασίλισσα. Ο Άδης θα έριχνε τα μάτια του σε μια κόρη του Δία και της Δήμητρας, της θεάς Περσεφόνη Η Περσεφόνη όμως δεν πήγαινε οικειοθελώς στον Κάτω Κόσμο και έτσι ο Άδης αποφάσισε να την απαγάγει. Η Δήμητρα στεναχωρήθηκε όταν η κόρη της εξαφανίστηκε, και η θεά παραμέλησε το έργο της, και ο κόσμος υπέστη σοβαρή πείνα. Ο Δίας θα διέταζε τελικά τον Δία να απελευθερώσει την Περσεφόνη, αλλά ο Άδης θα εγκατέλειπε εύκολα τη νύφη του.
Ο Άδης λοιπόν θα ξεγελούσε την Περσεφόνη για να φάει μερικούς σπόρους ροδιού- και όποιος τρώει στον Κάτω Κόσμο δεσμεύεται από αυτόν. Έτσι, η Περσεφόνη θα αναγκαζόταν να περάσει την περίοδο του φθινοπώρου και του χειμώνα, και η αναστατωμένη Δήμητρα θα περιόριζε την ανάπτυξη των καλλιεργειών αυτή την περίοδο- αλλά η Περσεφόνη θα περνούσε την άνοιξη και το καλοκαίρι με τη μητέρα της, και οι καλλιέργειες θα αυξάνονταν.
Τα σύμβολα του Άδη
Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα τείνουν να ταυτίζουν τον Άδη με τον Σατανά, αλλά αυτός δεν ήταν ο ρόλος του θεού στην ελληνική μυθολογία. Ο Άδης καθόταν στον εβένινο θρόνο του, με ένα σκήπτρο στο ένα χέρι και ένα διχαλωτό πιρούνι κοντά του. Όταν τον έβλεπαν να ταξιδεύει, τον έβλεπαν επίσης σε ένα μαύρο άρμα που το έσερναν τέσσερα μαύρα άλογα. Αναμφισβήτητα, όμως, το πιο διάσημο σύμβολό του ήταν ο σκύλος φύλακάς του, Cerberus , ο τρίκεφος απόγονος της Echidna.
Ο Άδης στην Ελληνική Μυθολογία
Προτομή του Άδη - Marie-Lan Nguyen (2009) - CC-BY-2.5 Ο Άδης σπάνια έφευγε από το βασίλειό του και έτσι οι ιστορίες του θεού στην ελληνική μυθολογία βασίζονταν συχνά σε επισκέπτες του βασιλείου του- και παρόλο που κανένας ζωντανός άνθρωπος δεν έπρεπε να φύγει από τον Κάτω Κόσμο, πολλοί το έκαναν.
Θησέας και Πειρίθους θα ταξίδευαν μαζί στον Κάτω Κόσμο, όταν ο Πιρίθους αποφάσισε ότι ήθελε την Περσεφόνη για σύζυγό του. Ο Άδης όμως γνώριζε καλά τα σχέδια του ζευγαριού και όταν κάθονταν να φάνε με τον θεό, ο Άδης τους παγίδευε και τους δύο μέσα σε πέτρινες καρέκλες. Θησέας θα απελευθερωθεί τελικά από τον Ηρακλή, αλλά ο Πυρίθους θα παραμείνει φυλακισμένος για πάντα.
Ο Ηρακλής βρισκόταν στον Κάτω Κόσμο για να εκτελέσει ένα από τα έργα του, ένα έργο που περιελάμβανε την απαγωγή του Κέρβερου, αλλά αντί να πάρει απλώς τον σκύλο φύλακα, ο Ηρακλής θα ζητούσε την άδεια του θεού. Ο Άδης συμφώνησε με το αίτημα, αρκεί ο Κέρβερος να μην πληγωθεί κατά τη διάρκεια της προσπάθειας.
Ο Άδης ήταν επίσης φιλεύσπλαχνος όταν ο Ορφέας ήρθε και ζήτησε την επιστροφή της γυναίκας του, Ευρυδίκη Το ζευγάρι θα επανενωνόταν εφόσον ο Ορφέας δεν κοίταζε πίσω κατά την έξοδο από τον Κάτω Κόσμο, αλλά ο Έλληνας ήρωας κοίταξε πίσω και έτσι έχασε την Ευρυδίκη μέχρι να πεθάνει ο ίδιος.
Ο Άδης ήταν ένας φοβερός θεός του ελληνικού πανθέου, αλλά θεωρούνταν και δίκαιος, καθώς παρείχε ισορροπία στη ζωή, και φυσικά όλοι πέθαιναν.