Πίνακας περιεχομένων
Η ΤΎΧΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Η Τύχη ήταν θεά του αρχαίου ελληνικού πανθέου και, εκτός από κάτοικος του Ολύμπου, θεωρούνταν επίσης η ελληνική θεά της τύχης.
Η Ωκεανίδα Τύχη
Στις παλαιότερες πηγές, και σίγουρα όπως τις κατέγραψε ο Ησίοδος, η Τύχη κατονομάζεται ως Ωκεανίδα, μία από τις 3000 κόρες του Oceanus Αυτό θα καθιστούσε την Τύχη θεά του νερού, και έτσι ήταν σύνηθες να βλέπουμε την Τύχη να κατατάσσεται στις Νεφέλες, τις νύμφες των νεφών και των βροχών.
Λιγότερο συχνά, η Τύχη ονομάζεται κόρη του Δία από μια γυναίκα χωρίς όνομα.
Τύχη η Ελληνίδα θεά της τύχης
Στο ελληνικό πάνθεον η Τύχη ήταν η θεά της τύχης και της τύχης, και ενώ σήμερα συνδέεται περισσότερο με την καλή τύχη, αρχικά η Τύχη ήταν η φέρουσα τόσο την καλή όσο και την κακή τύχη. Στο ρωμαϊκό πάνθεον, η αντίστοιχη της Τύχης ήταν η Fortuna, με τους ρόλους να ταιριάζουν απόλυτα. Ως φέρουσα την τύχη στον άνθρωπο, η Τύχη συνδέθηκε στενά με την Moirai , οι τρεις θεές που σχεδίαζαν τις ζωές των ανθρώπων από τη γέννηση έως το θάνατο. Τύχη η θεά της Καλής ΤύχηςΑν η Τύχη θεωρούνταν πρωτίστως η θεά της ελληνικής τύχης, τότε η Τύχη θα βρισκόταν συχνά στην παρέα των Νέμεσις , η Ελληνίδα θεά της τιμωρίας, οι δύο θεές συνδυάζονται για να εξασφαλίσουν την ισορροπία στο σύμπαν και στα άτομα. Η Ευτυχία ήταν η ελληνική θεά της καλής τύχης, αν και είναι πιθανό ότι αυτό ήταν απλώς ένα όνομα που δόθηκε στην Τύχη, όταν η τύχη που έδινε η θεά ήταν καλή. Στο ρωμαϊκό πάνθεον, η Ευτυχία ταυτιζόταν με τη Φελικίτα, η οποία αναγνωριζόταν ως ξεχωριστή θεότητα από τη Φορτούνα. |  Fortuna - Jean-françois Félix Armand Bernard (1829 - 1894) - PD-art-100 |
Τύχη Σύντροφος της Περσεφόνης
Κάποιοι κατονομάζουν την Τύχη ως μία από τις συντρόφους της Περσεφόνης, η οποία μάζευε λουλούδια με την κόρη της Δήμητρας. Ως γνωστόν, η Περσεφόνη απήχθη από τον Άδη καθώς μάζευε λουλούδια, αν και θα μπορούσε να υποτεθεί ότι η Τύχη δεν ήταν παρούσα με την Περσεφόνη εκείνη την ημέρα, γιατί οι συνοδοί που ήταν, λέγεται ότι μετατράπηκαν σε Σειρήνες από τη Δήμητρα.
Η Τύχη στους μύθους του Αισώπου
Η Τύχη ήταν μια φιγούρα που εμφανίστηκε στους μύθους του Αισώπου, όπου ο Αίσωπος έδειξε ότι οι άνθρωποι αργούσαν να επαινέσουν την καλή τύχη, αλλά ήταν γρήγοροι να κατηγορήσουν την Τύχη όταν η κακή τύχη έβρισκε τον δρόμο τους. Δείτε επίσης: Η Πρόκρις στην Ελληνική ΜυθολογίαΑυτό φάνηκε στο παραμύθι "Η τύχη και ο ταξιδιώτης", όπου η Τύχη ξύπνησε έναν ταξιδιώτη που είχε αποκοιμηθεί δίπλα σε ένα πηγάδι, γιατί δεν ήθελε να κατηγορηθεί αν έπεφτε στο πηγάδι. Στο παραμύθι "Η τύχη και ο αγρότης", η Τύχη επιπλήττει επίσης έναν αγρότη, ο οποίος επαινεί τη Γαία, όταν αποκαλύπτεται θησαυρός στο χωράφι του, αλλά δεν δίνει τίποτα στην Τύχη. Η Τύχη επισημαίνει τότε ότι ο αγρότης θα σπεύσει να την κατηγορήσει όταν αρρωστήσει ή του κλέψουν τον θησαυρό. Υπάρχει επίσης ένας μύθος του Αισώπου με τίτλο "Η Τύχη και οι δύο δρόμοι", ο οποίος ονομάζεται επίσης "Ο Προμηθέας και οι δύο δρόμοι", γιατί η Τύχη και ο Προμηθέας χρησιμοποιούνται εναλλακτικά. Ο Δίας απαιτεί από την Τύχη να δείξει στον άνθρωπο δύο δρόμους, έναν που οδηγεί στην ελευθερία και έναν που οδηγεί στη δουλεία. Ο δρόμος προς την ελευθερία ξεκινάει δύσβατος, και είναι δύσκολο να τον διασχίσει κανείς, αλλά αφού ξεπεράσει πολλά εμπόδια, γίνεται εύκολος και ευχάριστος δρόμος. Ο δρόμος προς τη δουλεία όμως, ξεκινάει αρκετά ευχάριστα, αλλά σύντομα μετατρέπεται σε έναν δρόμο που είναι αδιάβατος. Δείτε επίσης: Ηλέκτρα Κόρη του Αγαμέμνονα στην Ελληνική Μυθολογία |