Οι Moirai θεωρούνταν ευρέως ότι ήταν τα παιδιά της Nyx, της ελληνικής θεάς της Νύχτας, και ο Ησίοδος στο Θεογονία Ο Ησίοδος, όμως, θα ονομάσει επίσης τις γυναίκες Μοίρες ως κόρες του Δία και της Θέμιδος, καθώς οι δύο αυτές θεότητες είναι στενά συνδεδεμένες με τη δικαιοσύνη και τη φυσική τάξη των πραγμάτων.

Περιστασιακά άλλοι συγγραφείς στην αρχαιότητα ονόμασαν τις Μοίρες, ή Μοιραίες, ως παιδιά της θεάς Χάος, του Ωκεανού και της Γαίας (Γη), Ananke (Αναπόφευκτο) και/ή Erebus (Σκοτάδι) και Nyx.

Οι περισσότερες πηγές μιλούν για τρεις Μοίραϊ, και πράγματι η ομαδοποίηση των τριών ήταν μια δημοφιλής έννοια στην ελληνική μυθολογία, συμπεριλαμβανομένων των Γραιών και των Σειρήνων.

Οι Μοίρες απεικονίζονταν, όπως και οι Graeae, ως ηλικιωμένες γυναίκες και ονομάζονταν Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος. Η Κλωθώ λέγεται ότι έπλεκε το νήμα της ζωής, η Λάχεσις αποφάσιζε για το πόσο μακρύ θα ήταν αυτό το νήμα της ζωής και η Άτροπος, έκοβε το νήμα για να τερματίσει τη ζωή. Έτσι οι Μοίρες μπορούν να θεωρηθούν και ως ελληνικές θεές της γέννησης, αλλά και ως θεές του θανάτου.

Αυτή η κλωστή της ζωής θα ήταν η ζωή που προοριζόταν να ζήσει ο θνητός, και κανείς δεν θα μπορούσε να παρέμβει σε αυτήν, ούτε καν άλλοι θεοί- και όποιος ήταν αρκετά ανόητος για να προσπαθήσει να αλλάξει την κλωστή της ζωής θα καταδιωκόταν από τις Ερινύες (τις Ερινύες).

Σε ιστορίες από την Αρχαία Ελλάδα, οι Μοιραίοι θεωρούνταν ότι ήταν ευθυγραμμισμένοι με τις επιθυμίες του Δία, και μάλιστα στον ανώτατο θεό δόθηκε ο τίτλος του Μοιραίου Δία (ηγέτης των Μοίρων), υποδηλώνοντας ότι ο Δίας μπορούσε να καθοδηγήσει τους Μοιραίους στα σχέδιά τους.

Η συμμαχία των Μοιρών και του Δία ήταν μια πρώιμη συμμαχία στην ελληνική μυθολογία, καθώς οι Μοίρες λέγεται ότι πολέμησαν στο πλευρό του Δία κατά τη διάρκεια της Γιγαντομαχίας (του πολέμου των γιγάντων). Ο Δίας άκουγε επίσης τις προφητείες των Μοιρών και σε ορισμένες πηγές ήταν οι Μοίρες που προειδοποίησαν ότι τα παιδιά του Μέτη και της Θέτιδας θα ήταν πιο ισχυρά από τον πατέρα τους. Αυτό έκανε τον Δία να καταπιεί τον Μέτη,και είδε επίσης τη Θέτιδα να παντρεύεται τον Πηλέα πριν προλάβει να αποκτήσει τον γιο ενός ολύμπιου θεού.

Η Ήρα, η σύζυγος του Δία, φαίνεται επίσης ότι είχε κάποια επιρροή ή τουλάχιστον φιλική σχέση με τους Μοιραίους, καθώς στην ιστορία της γέννησης του Ηρακλή, η Ήρα πείθει τους Μοιραίους να καθυστερήσουν τη γέννηση του γιου του Δία, ώστε ο Ευρυσθέας να γίνει τελικά βασιλιάς της Τίρυνθας.

Ο Απόλλωνας, ο γιος του Δία, είχε επίσης φιλικές σχέσεις με τους Μοιραίους, καθώς έπεισε τους Μοιραίους, πιθανώς με τη βοήθεια αλκοόλ, να επιτρέψουν στον Άδμητο να αποφύγει το ραντεβού του με το θάνατο, αν κάποιος έπαιρνε τη θέση του.

Ένας άλλος γιος του Δία, αυτή τη φορά ο Ηρακλής, ζήτησε επίσης τη βοήθεια των Μοιρών, όταν το βέλος του δηλητηρίασε τον αθάνατο Κένταυρο Χείρωνα, τον

Οι Moirai πείστηκαν να επιτρέψουν στον Χείρωνα να εγκαταλείψει την αθανασία του για να τον απαλλάξουν από τον πόνο του.

Ο Δίας ζητούσε επίσης χάρες από τους Μοιραίους, αλλά τους επέτρεπε επίσης να κάνουν ό,τι θέλουν. Όταν ο Πέλοπας σκοτώθηκε από τον πατέρα του Τάνταλο, ο Δίας μίλησε στους Μοιραίους, οι οποίοι συμφώνησαν ότι ο Πέλοπας θα μπορούσε να επανέλθει στη ζωή. Εξίσου όμως, όταν ο Σαρπηδόνας, ένας άλλος γιος του Δία, επρόκειτο να πεθάνει κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, ο Σαρπηδόνας επέτρεψε στον γιο του να συναντήσει τη μοίρα του.

Βέβαια, αν όλα είναι προκαθορισμένα, τότε αυτό θα σήμαινε ότι οι Μοϊράι είχαν ήδη προβλέψει την παρέμβαση των θεών και είχαν προγραμματιστεί.

Η ιδέα των Μοιραίων όμως έρχεται σε αντίθεση με ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της ελληνικής μυθολογίας, την κρίση των νεκρών στον Κάτω Κόσμο. Αν όλα ήταν προκαθορισμένα, τότε αυτοί που κρίνονταν δεν είχαν καμία επιλογή για τον τρόπο με τον οποίο είχαν ζήσει τη ζωή τους.