Πίνακας περιεχομένων
ΣΊΣΥΦΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Ο Σίσυφος ήταν ένας θρυλικός βασιλιάς της Αρχαίας Ελλάδας, που κατατάσσεται μαζί με τα ψέματα του Ιξίωνα και του Ταντάλου ως Έλληνες βασιλείς. Ο Σίσυφος όμως, θα είχε και κάτι άλλο κοινό με τον Ixion και τον Τάνταλο, γιατί ο Σίσυφος θα περνούσε την αιωνιότητα τιμωρούμενος στα Τάρταρα.
Σίσυφος Γιος του Αιόλου
Ο Σίσυφος ονομάζεται ως ο γιος του Αίολος και Enarete ; Ο Αίολος ήταν ο βασιλιάς της Θεσσαλίας και ο βασιλιάς της ελληνικής μυθολογίας που έδωσε το όνομά του στους Αιολείς. Ο Σίσυφος θα είχε πολλά αδέλφια, αλλά μεταξύ των πιο γνωστών ήταν ο Salmoneus .
Σίσυφος Βασιλιάς της Κορίνθου
Μόλις ενηλικιώθηκε, ο Σίσυφος θα φύγει από τη Θεσσαλία και θα χτίσει μια νέα πόλη, ονομάζοντάς την Εφύρα από την Ωκεανίδα της παροχής νερού που βρέθηκε εκεί. Η Εφύρα θα γινόταν διάσημη με διαφορετικό όνομα, διότι Εφύρα ήταν το αρχικό όνομα της Κορίνθου.
Εναλλακτικά, ο Σίσυφος έγινε βασιλιάς της Εφύρας αφού η πόλη είχε ήδη ιδρυθεί.
Σε κάθε περίπτωση, η Εφύρα θα ακμάσει υπό τη βασιλεία του Σίσυφου, γιατί ο Σίσυφος ήταν εξαιρετικά έξυπνος και δημιουργήθηκαν εμπορικοί δρόμοι σε όλη την Ελλάδα. Εξίσου όμως, ο Σίσυφος είχε και μια αδίστακτη και σκληρή τάση, γιατί πολλοί επισκέπτες στο παλάτι του πέθαναν από το χέρι του.
Η κλοπή των βοοειδών του ΣίσυφουΗ εξυπνάδα και η σκληρότητα του Σίσυφου φάνηκε στην αντιμετώπισή του με τον Αυτόλυκο, τον θρυλικό κλέφτη. Ο Αυτόλυκος ήταν γείτονας του Σίσυφου, αλλά και ζωοκλέφτης. Ο πατέρας του Αυτόλυκου, ο Ερμής, είχε δώσει στο γιο του την ικανότητα να αλλάζει το χρώμα των πραγμάτων, έτσι ώστε να μπορεί να μετατρέπει τα πράγματα από μαύρα σε λευκά και άλλα χρώματα. Έτσι, ο Αυτόλυκος έκλεβε βοοειδή από το κοπάδι του Σίσυφου, αλλά στη συνέχεια άλλαζε τα χρώματά τους, καθιστώντας αδύνατο να αναγνωρίσει με βεβαιότητα τα βοοειδή του Σίσυφου. Ο Σίσυφος ήταν φυσικά καχύποπτος όταν το μέγεθος του δικού του κοπαδιού μειωνόταν, ενώ το κοπάδι του Αυτόλυκου μεγάλωνε. Τότε ο Σίσυφος χρησιμοποίησε την εξυπνάδα του, γιατί έκοψε στις οπλές των βοοειδών του ένα αναγνωριστικό σημάδι, και έτσι την επόμενη φορά που τα βοοειδή εξαφανίστηκαν, ο Σίσυφος με τον στρατό του εισέβαλε στη γη του Αυτόλυκου. Παρά το γεγονός ότι τα βοοειδή είχαν αλλάξει το χρώμα τους, κοιτάζοντας τις οπλές, ο Σίσυφος ήταν σε θέση να αναγνωρίσει τα δικά του βοοειδή. Σε αντίποινα για την κλοπή, λέγεται ότι ο Σίσυφος απήγαγε και βίασε την Αντίκλεια, την κόρη του Αυτόλυκου, αν και κάποιοι λένε ότι η Αντίκλεια θα γινόταν σύζυγος του Σίσυφου. |
Οικογενειακή γραμμή του Σίσυφου
Ο Σίσυφος συνδέθηκε στενά με τρεις γυναίκες, οι οποίες κάποια στιγμή ονομάστηκαν σύζυγοί του.
Η Αντίκλεια ήταν μια τέτοια γυναίκα, αλλά αν παντρεύτηκε τον Σίσυφο τότε ο χρόνος της στην Κόρινθο πρέπει να ήταν σύντομος, γιατί σύντομα βρέθηκε στην παρέα του Λαέρτη και αργότερα γέννησε τον Οδυσσέα, αλλά ο χρόνος γέννησης του Οδυσσέα έδωσε αφορμή για την υπόθεση ότι ο Σίσυφος ήταν ο πατέρας του Οδυσσέα και όχι ο Λαέρτης. Ο χρόνος καθιστά επίσης πιο πιθανό ότι αντί να παντρευτεί την Αντίκλεια, ο Σίσυφος απλάτην απήγαγε για να κάνει τα δικά του μαζί της.
Ο Σίσυφος λέγεται επίσης ότι παντρεύτηκε Tyro η κόρη του Σαλμωνέα, και ως εκ τούτου ανιψιά του Σίσυφου. Ο γάμος αυτός όμως λέγεται ότι έγινε λόγω του μίσους που είχε ο Σίσυφος για τον Σαλμωνέα, και στον Σίσυφο είχε ειπωθεί μια προφητεία ότι αν έκανε παιδιά από την ανιψιά του, τότε ένα από αυτά θα σκότωνε τον αδελφό του.
Η Τύρος θα γεννούσε πράγματι δύο γιους για τον Σίσυφο, αλλά η Τύρος έμαθε επίσης για την προφητεία και έτσι σκότωσε τους γιους του Σίσυφου πριν μπορέσουν να βλάψουν τον πατέρα της. Οι πράξεις του Σίσυφου και της Τύρου αναιρούνται και οι δύο από το γεγονός ότι ο Σαλμωνέας χτυπήθηκε από τον Δία για την ασέβειά του.
Μια τρίτη γυναίκα που συνδέθηκε με τον Σίσυφο ήταν η Μερόπη η Πλειάδα, κόρη του Τιτάνα Άτλαντα. Ο Σίσυφος θα γίνει πατέρας τεσσάρων παιδιών από τη Μερόπη, του Άλμωνα, του Γλαύκου, του Ορυνθίου και του Θέρσανδρου. Ο Γλαύκος θα γίνει διάσημος ως πατέρας του ήρωα Βελλεροφόντη, αν και ο Ορυνθίων θα διαδεχθεί τον Σίσυφο ως βασιλιάς της Κορίνθου.
Ο μύθος λέει ότι η Μερόπη θα αισθανόταν αργά ντροπή που παντρεύτηκε έναν θνητό ή ντρεπόταν για τα εγκλήματα του συζύγου της, εξ ου και το αστέρι Μερόπη, ως μέρος του Πλειάδες ήταν η πιο αμυδρή από τις επτά αδελφές.
Η αδιακρισία του Σίσυφου
Τα εγκλήματα του Σίσυφου θα αυξάνονταν, αλλά ήταν η δική του αίσθηση εξυπνάδας που τον έκανε για πρώτη φορά να γίνει αντιληπτός από τους θεούς, και ιδιαίτερα από τον Δία.
Ο Σίσυφος είχε την τάση να χρησιμοποιεί τη νοημοσύνη του για να παρακολουθεί την κίνηση και τις δραστηριότητες των θεών και ο Σίσυφος αντιλήφθηκε ότι ο Δίας είχε απαγάγει τη νύμφη ναϊάδα Αίγινα Όταν ο Ασωπός, ο Ποταμός πατέρας της Αίγινας, ήρθε και έψαχνε την κόρη του, ο Σίσυφος του είπε τι ακριβώς είχε συμβεί.
Ο Δίας, φυσικά, δεν θα ανεχόταν κανέναν θνητό να παρεμβαίνει στις υποθέσεις του, και έτσι ο Δίας έκανε γνωστό ότι η ζωή του Σίσυφου ήταν πλέον καταδικασμένη.
Σίσυφος και Θάνατος
Ο Θάνατος, ο Έλληνας θεός του θανάτου, στάλθηκε από τον Δία για να μεταφέρει τον Σίσυφο στον Κάτω Κόσμο- τώρα ο Σίσυφος ήταν προδιατεθειμένος να εγκαταλείψει τον κόσμο των θνητών, και έτσι ο βασιλιάς της Κορίνθου θα έβαζε σε εφαρμογή την εξυπνάδα και την πονηριά του. Ο Θάνατος είχε φέρει μαζί του αλυσίδες για να δέσει τον Σίσυφο, αλλά πριν ο Έλληνας θεός προλάβει να δέσει τον Σίσυφο με χειροπέδες, ο βασιλιάς ρώτησε Thanatos ακριβώς πώς πρέπει να φοριούνται. Δείτε επίσης: Ο βασιλιάς Λαομέδων στην ελληνική μυθολογία |
Ο Θάνατος του το έδειξε βάζοντάς τες στον εαυτό του, και φυσικά, τώρα ο Θάνατος ήταν παγιδευμένος στις αλυσίδες που προορίζονταν για τον Σίσυφο, και ο Σίσυφος δεν είχε καμία πρόθεση να απελευθερώσει τον θεό. Έτσι, ο Σίσυφος επέστρεψε στο παλάτι του ελεύθερος άνθρωπος.
Ο Άρης έρχεται για τον Σίσυφο
Η αλυσόδεση του Θανάτου είχε όμως τις δικές της συνέπειες, διότι χωρίς τον θεό, κανείς δεν πέθαινε.
Κάποιες λένε ότι αυτό ενόχλησε πολύ τον Άρη, τον Έλληνα θεό του πολέμου, γιατί αν κανείς δεν πέθαινε στη μάχη, τότε δεν υπήρχε λόγος να πολεμήσει κανείς, και έτσι αυτές οι πηγές λένε ότι ο Άρης ήρθε στην Κόρινθο για να απελευθερώσει τον Θάνατο και να βάλει τον Σίσυφο να κάνει για άλλη μια φορά τον βασιλιά αιχμάλωτο του Θανάτου.
Στην ελληνική μυθολογία όμως, ο Θάνατος ήταν ο θεός των ειρηνικών θανάτων, και έτσι αντί να έρθει ο Άρης στην Κόρινθο, ήταν ο Άδης που ήρθαν, γιατί ο Άδης ανησυχούσε για την έλλειψη ψυχών που έφταναν στον Κάτω Κόσμο.
Ο Σίσυφος εγκαταλείπει τον Κάτω Κόσμο
Ο Σίσυφος όμως ήταν αρκετά έξυπνος για να συνειδητοποιήσει ότι η αλυσόδεση του Θανάτου θα έφερνε και άλλους θεούς στην Κόρινθο, και έτσι είχε σχεδιάσει έναν δεύτερο τρόπο για να ξεγελάσει τον θάνατο.
Ο Σίσυφος είπε στη σύζυγό του, η οποία γυναίκα δεν είναι απολύτως σαφής, αλλά πιθανώς η Μερόπη, ότι όταν πέθαινε δεν θα τον έθαβαν και δεν θα αναλάμβαναν νεκρικές τελετές.
Ο Θάνατος θα πήγαινε τον Σίσυφο στο βασίλειο του Άδη, περνώντας τον Αχέροντα χωρίς να χρειαστεί να πληρώσει τον ακτοπλοϊκό Χάροντα, και στο παλάτι του Άδη, ο Σίσυφος περίμενε την κρίση. Ο Σίσυφος όμως, δεν περίμενε τους κριτές των νεκρών να πάρουν την απόφασή τους, γιατί ο Σίσυφος πήγε κατευθείαν στο Περσεφόνη , και είπε στη θεά ότι πρέπει να του επιτραπεί να επιστρέψει στην Κόρινθο, ώστε να μπορέσει να μαλώσει τη γυναίκα του για την έλλειψη σωστής ταφής.
Η Περσεφόνη δέχτηκε να επιτρέψει στον Σίσυφο να επιστρέψει στην Κόρινθο, ώστε να γίνει μια κανονική κηδεία, αλλά με το σώμα και την ψυχή επανενωμένα για άλλη μια φορά, ο Σίσυφος δεν είχε καμία πρόθεση να οργανώσει τη δική του κηδεία, ούτε να επιστρέψει οικειοθελώς στον Κάτω Κόσμο.
Η αιώνια τιμωρία του Σίσυφου
Οι πράξεις του Σίσυφου έκαναν τον Δία να θυμώσει περισσότερο από ό,τι αρχικά είχε θυμώσει, και έτσι ο ανώτατος θεός έστειλε τον ευνοούμενο γιο του Ερμή για να εξασφαλίσει ότι ο Σίσυφος θα επιστρέψει και πάλι στον Κάτω Κόσμο, και να βεβαιωθεί ότι ο Σίσυφος θα παραμείνει εκεί. Ο Ερμής ήταν ένας Ψυχοπομπός όπως ο Θάνατος, και έτσι ο Σίσυφος επέστρεψε και πάλι στον Κάτω Κόσμο, και ο Δίας είχε σκεφτεί μια αιώνια τιμωρία για τον βασιλιά της Κορίνθου. Δείτε επίσης: Η θεά Ίριδα στην ελληνική μυθολογίαΗ τιμωρία του Σίσυφου θα έβλεπε τον πρώην βασιλιά να κυλά κάθε μέρα έναν μεγάλο ογκόλιθο σε έναν απότομο λόφο. |  Σίσυφος - Τιτσιάνος (1488-1576) - PD-art-100 |
Ο στόχος ήταν να φτάσει στην κορυφή του λόφου, γιατί μόλις έφτανε εκεί η τιμωρία του Σίσυφου θα τελείωνε, αλλά κάθε μέρα, μόλις έφτανε στην κορυφή του λόφου, ο ογκόλιθος ξεγλιστρούσε από τα χέρια του Σίσυφου. Ο ογκόλιθος κυλούσε μέχρι τη βάση του λόφου, εξασφαλίζοντας ότι ο Σίσυφος θα έπρεπε να ξεκινήσει το έργο του ξανά την επόμενη μέρα.
Σίσυφος - Antonio Zanchi (1631-1722) - PD-art-100