Στις περισσότερες εκδοχές του μύθου, οι γονείς της Μέτιδας ήταν ο Ωκεανός και η Τηθύς, θεότητες του Τιτάνα, ο θεός και η θεά του γλυκού νερού.

Η καταγωγή του Ωκεανού και της Τηθύος καθιστά τη Μέτις μια Ωκεανίδες Οι Ωκεανίδες στην ελληνική μυθολογία θεωρούνταν γενικά ότι ήταν απλώς μικρές νύμφες του νερού που σχετίζονταν με λίμνες, πηγές, σιντριβάνια και πηγάδια.

Η Μέτις όμως θεωρούνταν μία από τις μεγαλύτερες Ωκεανίδες και θεωρούνταν πολύ πιο σημαντική από τις περισσότερες άλλες Ωκεανίδες, και πράγματι, η Μέτις συχνά ονομαζόταν ως θεά των Τιτάνων, αν και δεύτερης γενιάς Τιτάνας, και η Μέτις θεωρούνταν η Ελληνίδα θεά της σοφίας, ή τουλάχιστον η θεά που σχετιζόταν με τη σοφία κατά τη διάρκεια της Χρυσής Εποχής της ελληνικής μυθολογίας.

Η Μέτις γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Τιτάνων υπό τον Κρόνο, μια εποχή γνωστή ως Χρυσή Εποχή, και μια εποχή κατά την οποία ο Ωκεανός έπαιζε σημαντικό ρόλο στη λειτουργία του σύμπαντος.

Ο Ουρανός είχε κάνει μια προφητεία για Cronus που έλεγε ότι θα ανατρεπόταν από το ίδιο του το παιδί, και έτσι ο Κρόνος, για να διατηρήσει την εξουσία, κατάπινε όλα τα παιδιά που γεννιόταν από τη Ρέα, φυλακισμένα μέσα στο στομάχι του. Ο Δίας όμως ξέφυγε από αυτή τη μοίρα και τελικά θα ηγηθεί μιας εξέγερσης εναντίον του πατέρα του.

Για να τον βοηθήσει, ο Δίας έβαλε τον πατέρα του να αναμασήσει τα αδέλφια του Δία για να αποτελέσει τη βάση μιας πολεμικής δύναμης, και ενώ συνήθως λέγεται ότι η Γαία παρείχε το δηλητήριο για να αναγκάσει τον Κρόνο να απελευθερώσει τους Ολύμπιους, ενίοτε λέγεται ότι η Μέτις ήταν αυτή που έφτιαξε το δηλητήριο.

Το γιατί η Μέτις θα το έκανε αυτό στον ίδιο της το θείο δεν είναι απόλυτα σαφές, αλλά ο Ωκεανός παρέμεινε ουδέτερος στον πόλεμο που θα ακολουθούσε, και μάλιστα ήταν ο Ωκεανός που παρότρυνε μια από τις αδελφές της Μέτις, τη Στυγμή, να ενταχθεί στον αγώνα του Δία.

Ακόμη και πριν από την Τιτανομαχία η φήμη της Μέτιδας ως ελληνικής θεάς της σοφίας είχε ήδη εδραιωθεί και ενισχύθηκε από τον πόλεμο, καθώς λέγεται ότι η Μέτιδα έδωσε συμβουλές στον Δία κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας, προσφέροντας συμβουλές για το πώς θα έπρεπε να εξελιχθεί ο πόλεμος.

Το σχέδιο του Δία ήταν σε μεγάλο βαθμό σύμφωνο με το σχέδιο που είχε αναλάβει ο Κρόνος, αλλά αντί να καταπιεί τα δικά του παιδιά, ο Δίας αποφάσισε να καταπιεί τη Μέτις.

Ορισμένες ιστορίες λένε ότι η Μέτις είχε τη μορφή μύγας όταν ο Δίας κατάπιε τη θεά, αν και αυτό δεν συνέβαινε πάντα. Όπως είδαμε προηγουμένως, το να καταπίνεται από έναν θεό δεν ήταν θανατική ποινή, αλλά απλώς μια μορφή φυλάκισης.

Όταν όμως ο Δίας κατάπιε τη Μέτις, η γυναίκα του ήταν ήδη έγκυος, αν και ευτυχώς για τον Δία το αγέννητο μωρό δεν ήταν αγόρι.

Η Μέτις άρχισε να φτιάχνει ρούχα και πανοπλίες για το παιδί της που θα γεννιόταν σύντομα στη φυλακή της, και το σφυρηλάτηση του μετάλλου που ανέλαβε η Μέτις ήταν τέτοιο που προκάλεσε μεγάλο πόνο στον Δία. Τελικά ο πόνος έγινε τόσο έντονος που έπρεπε να αναζητήσει ανακούφιση από αυτόν και ο Ήφαιστος πήρε εντολή να πάρει το τσεκούρι του και να ανοίξει με αυτό το κεφάλι του Δία.

Έτσι, ο Ήφαιστος χτύπησε τον Δία με ένα μόνο χτύπημα, και από την ανοιχτή πληγή βγήκε μια πλήρως ανεπτυγμένη και πλήρως θωρακισμένη θεότητα, καθώς η Μέτις είχε γεννήσει μια νέα κόρη για τον Δία, τη θεά Αθηνά. Στη συνέχεια, η Αθηνά θα έπαιρνε τον τίτλο της ελληνικής θεάς της Σοφίας, καθώς η Αθηνά συχνά συνδεόταν με τις τέχνες και τη γνώση.