Πίνακας περιεχομένων
ΑΜΒΡΟΣΊΑ ΚΑΙ ΝΈΚΤΑΡ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Η αμβροσία και το νέκταρ ήταν η τροφή και το ποτό των θεών στην ελληνική μυθολογία, και τα ονόματα αυτών των δύο τροφικών ουσιών ζουν μέχρι σήμερα, όπως και η έννοια "τροφή των θεών", που σημαίνει κάθε θεϊκό γεύμα.
Το φαγητό και το ποτό των Θεών
Η Αμβροσία και το Νέκταρ αναφέρονται συχνά στα αρχαία κείμενα, με τη γενική συναίνεση να είναι ότι η Αμβροσία ήταν ένα τρόφιμο, ενώ το Νέκταρ ήταν το ποτό, αλλά δεν ήταν ασυνήθιστο να βλέπουμε το Νέκταρ να αναφέρεται ως το τρόφιμο και την Αμβροσία ως το ποτό. Τώρα, το από πού προήλθαν η Αμβροσία και το Νέκταρ ή πώς παράχθηκαν, δεν αναλύεται, με το να λέγεται απλώς ότι και τα δύο παραδόθηκαν σε Όρος Όλυμπος κάθε πρωί από περιστέρια. Στον Όλυμπο, η Αμβροσία και το Νέκταρ θα σερβιριστούν στους άλλους κατοίκους από την Ήβη, την κόρη του Δία και της Ήρας, και αργότερα από τον Γανυμήδη, τον απαχθέντα Τρώα πρίγκιπα. |  Η Δούκισσα του Σαρτρ ως Ήβη - Jean-Marc Nattier και εργαστήριο (1685-1766) - PD-art-100 |
Αμβροσία και νέκταρ και ιχώρ
Η κατανάλωση της Αμβροσίας και του Νέκταρος έδινε στους Έλληνες θεούς και θεές την αθανασία τους, ενώ κάποιοι έλεγαν ότι η κατανάλωση της Αμβροσίας και του Νέκταρος μετέτρεπε το αίμα των ελληνικών θεοτήτων σε μια πιο ουράνια δύναμη ζωής, το Ιχώρ.
Υπήρχε όμως και ένα μειονέκτημα για τους θεούς και τις θεές που είχαν καταναλώσει την Αμβροσία και το Νέκταρ, καθώς θα έπρεπε να συνεχίσουν να καταναλώνουν το φαγητό και το ποτό των θεών, αλλιώς η ζωτική τους δύναμη θα έσβηνε.
Αυτή η εξασθένιση των δυνάμεων και της αθανασίας λέγεται ότι συνέβη σε Δήμητρα όταν η θεά του Ολύμπου έψαχνε στη γη για την εξαφανισμένη κόρη της Περσεφόνη.
Οι θνητοί λαμβάνουν αμβροσία και νέκταρ
Υπήρχε μια υποβόσκουσα πεποίθηση ότι αν ένας θνητός έπαιρνε την Αμβροσία και το Νέκταρ, τότε θα γινόταν κι αυτός αθάνατος όπως οι θεοί. Tantalus για να προσπαθήσουν να κλέψουν το φαγητό και το ποτό από τους θεούς. Παρόλο που ο Έλληνας βασιλιάς δεν πέτυχε την προσπάθειά του, έλαβε ένα είδος αθανασίας, καθώς στη συνέχεια τιμωρήθηκε για πάντα στα Τάρταρα. |
Οι ιστορίες από την αρχαιότητα, όμως, δίνουν επίσης παραδείγματα θνητών που έφαγαν αμβροσία και δεν έγιναν αθάνατοι, γιατί κάποιοι έλεγαν ότι η Αθηνά έδωσε σε κάθε έναν από τους ήρωες που ήταν κρυμμένοι στο ξύλινο άλογο της Τροίας αμβροσία για να φάνε όταν πεινούσαν.
Η αμβροσία και το νέκταρ ως αποκαταστατικάΜεταξύ των Ελλήνων θεών και θεανθρώπων η Αμβροσία και το Νέκταρ χρησιμοποιούνταν ως αποκαταστατικά, καθώς η θεά Αφροδίτη πήρε από αυτά για να αποκαταστήσει τις δυνάμεις της και να καθαρίσει τις πληγές της, αφού τραυματίστηκε από τον Αχαιό ήρωα Διομήδη. Ο Δίας έδωσε επίσης την Αμβροσία και το Νέκταρ ως αναζωογονητικά, δίνοντας την τροφή και το ποτό στους Κύκλωπες και στους Hecatonchires , αφού ο Δίας είχε απελευθερώσει τους γίγαντες από τη μακρόχρονη φυλάκισή τους στα Τάρταρα. Αμβροσία και νέκταρ ως υγρά χρίσματοςΗ Αμβροσία και το Νέκταρ όμως δεν ήταν απλώς φαγητό και ποτό, καθώς τα άτομα μπορούσαν επίσης να χριστούν με τις ουσίες αυτές. Κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου, όταν Sarpedon , ο γιος του Δία σκοτώθηκε από τον Πάτροκλο, ο Απόλλωνας θα καθάριζε το σώμα με Αμβροσία. Ομοίως, όταν πέθαινε ο ίδιος ο Πάτροκλος, η Θέτις θα καθάριζε το σώμα με Αμβροσία για να διασφαλίσει ότι το σώμα δεν θα αποσυντεθεί πριν από την τοποθέτησή του στην ταφική πυρά. Η πιο διάσημη περίπτωση χρήσης της Αμβροσίας ως χρίσματος συμβαίνει όταν ο Αχιλλέας ήταν μόλις μωρό. Η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτις, θα προσπαθούσε να κάνει τον γιο της αθάνατο, καλύπτοντάς τον με Αμβροσία, πριν καούν τα θνητά στοιχεία του Αχιλλέα. Η Θέτις όμως δεν πρόλαβε ποτέ να ολοκληρώσει το έργο της, γιατί την ανακάλυψε ο σύζυγός της Πηλέας, ο οποίος πίστευε ότι η γυναίκα του σκόπευε να κάνει κακό στον γιο τους. |
Αμβροσία και νέκταρ ή μέλι
Η Αμβροσία και το Νέκταρ μπορεί να ήταν η τροφή και το ποτό των θεών, αλλά δεν ήταν επίσης τα μόνα πράγματα που κατανάλωναν οι ελληνικές θεότητες.
Ως γνωστόν, ο μικρός Δίας, κρυμμένος σε μια σπηλιά στο όρος Ίδα, έπινε γάλα από μια κατσίκα και έτρωγε μέλι.
Δείτε επίσης: Ο Γέρυων στην Ελληνική ΜυθολογίαΚάποιοι θα έλεγαν ότι η Αμβροσία και το Νέκταρ ήταν στην πραγματικότητα μέλι, διότι το μέλι μπορεί να καταναλωθεί, να πιει κανείς ως κρασί και επίσης να χρησιμοποιηθεί για το άλειμμα των σωμάτων- αλλά ταυτόχρονα, ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν συγκεκριμένα ότι η Αμβροσία και το Νέκταρ ήταν οκτώ ή εννέα φορές πιο γλυκά από το μέλι.
Υπάρχουν επίσης ιστορίες για Έλληνες θεούς και θεές που έπιναν κρασί σε διάφορα συμπόσια, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου γαμήλιου συμποσίου του Πηλέας και τη Θέτιδα, και σε αυτά τα συμπόσια σερβίρονταν και άλλα φαγητά. Φαγητά που πρέπει να περιλάμβαναν και πιάτα με κρέας, διότι κατά τη διάρκεια του συμποσίου του Ταντάλου, ο βασιλιάς σέρβιρε ως κύριο πιάτο τον ίδιο του τον γιο Πέλοπα, οπότε πρέπει να υπήρχαν περιπτώσεις που οι θεοί έτρωγαν και άλλα πιάτα με κρέας.
Δείτε επίσης: Ο Λέλεξ στην Ελληνική Μυθολογία