İçindekiler
YUNAN MİTOLOJİSİNDE HERAKLES'İN ÖLÜMÜ
Herakles Yunan mitolojisindeki kahramanların en büyüğü, devler, canavarlar ve insanlarla savaşan bir yarı-tanrıdır, ancak ölüm şekli kahramanca savaşlarına uygun değildir.
Ayrıca bakınız: Yunan Mitolojisinde Kral SalmoneusHerakles'in Ölümü Uzun Zamandır Geliyor
Herakles, hayatı boyunca Lernaean Hydra'sından Nemean Aslanı'na kadar en tehlikeli canavarlarla savaştı. Gigantes Ölümlü insanlardan oluşan ordulara karşı savaşmıştı ve ölüm şekli bir sentorun hilesi ve karısı Deianira'nın kıskançlığı yüzünden gerçekleşti. Herakles'in ölümü de uzun zaman önce gerçekleşmişti.
Herakles ve Nessus
Olaylar Herakles'in üçüncü karısı Deianira ile evlenmesinden kısa bir süre sonra başlar. Aetolia'da seyahat eden Herakles ve Deianira Evenus Nehri'ne geldiler ve burada sentor Nessus feribotçuluk yaparak yardıma ihtiyacı olanları hızla akan nehirden karşıya geçirdi. Bunun üzerine Deianira, kendisini nehrin karşısına geçiren sentorun sırtına tırmandı. Deianira'nın güzelliği Nessus'un vahşiliğini ön plana çıkardı ve sentor, Herakles'in karısını kaçırmaya karar verdi, böylece onunla istediğini yapabilecekti. Böylece, Herakles hala uzak kıyıdayken, Nessus hala sırtında Deianira ile kaçmaya başladı, Deianira'nın çığlığı Herakles'i olaylardan haberdar etti ve hemen Herakles bir ok attı ve fırlattı. Ok hedefine ulaştı ve Herakles'in oklarının her biri Lernaea Hydra'sının kanına batırıldığı için, zehir kısa sürede sentorun vücudunda dolaşmaya başladı. Kendi ölümünün yakın olduğunu anlayan Nessus intikam planları kurar ve Herakles nehri geçip karısının yanına dönemeden önce Nessus, Deianira'yı Nessus'un giydiği kanlı pelerinin güçlü bir aşk simgesi olduğuna ve eğer Herakles onu giyerse Herakles'in Deianira'ya olan aşkının yeniden alevleneceğine ikna eder. Deianira'nın Herakles'in sadakatinden zaten emin olmadığı belliydi, çünkü Herakles'e Nessus'un sözlerinden bahsetmeden, Deianira Nessus'un Tuniği kendi eşyaları arasında. |
Deianira'nın Sentor Nessus Tarafından Kaçırılması - Louis-Jean-François Lagrenée (1725-1805) - PD-art-100 Herakles'in Ölümü
Yıllar geçti ve Deianira'nın güvensizliği, Herakles'in güzel kızla birlikte eve döndüğünü öğrendiğinde ön plana çıktı Iole Herakles'in sevgisinde yerini almak üzere olduğundan endişelenen Deianira, Nessus'un sözlerini hatırladı ve böylece Nessus'un Tuniği'ni saklandığı yerden çıkardı.
Deianira daha sonra tuniği haberci Lichas'a verir ve Herakles'e vermesini, böylece eve yeni bir gömlekle dönebileceğini söyler.
Kendisine sunulan şeyin sadece normal bir gömlek olduğuna inanan Herakles, giysiyi giydi, ancak hemen ardından Lernaean Hydra Nessus'un kanının kalıntılarında bulunan, Herakles'in bedenine girdi.
Acıdan kıvranan Herakles, zehirlenmesinden habercinin sorumlu olduğuna inanarak Lichas'ı bir uçurumdan ölüme atar. Herakles'in derisi kemiklerinden ayrılmaya başlar ve Herakles ölmekte olduğunu fark eder.
Herakles'in Ölümü - Francisco de Zurbarán (1598-1664) - PD-art-10 Herakles'in Cenaze Töreni
Herakles ağaçları sökerek Oeta Dağı'nda kendi cenaze ateşini yakar ve Yunan kahraman bunun üzerine uzanır. Yoldan geçen herkes Herakles'ten cenaze ateşini yakmasını ister, ancak hiçbiri bunu yapmaya yanaşmaz. Poeas Poeas, Herakles'in eski bir yoldaşıydı, çünkü ikisi de Argonot'tu. Böylece Poeas, Herakles'in cenaze ateşini yakar ve ödül olarak Herakles, daha sonra Poeas'ın oğlu Phiolctetes'e miras kalacak olan yayını ve okunu arkadaşına verir. |
Herakles'in Apotheosis'i
Ölüm anında Zeus, Herakles'in Apotheosis'ini üstlenir, çünkü daha önce Gigantomachy'deki yardımı için Zeus'un oğlunun tanrı yapılacağı kararlaştırılmıştı. Athena böylece gönderilir ve arabasıyla Herakles Olimpos Dağı'na taşınır. Herakles artık Yunan panteonunun bir tanrısı ve Olimpos Dağı'nın fiziksel koruyucusuydu ve Herakles dördüncü kez evlenecekti. Hebe Zeus ve Hera'nın kızı olan Deianira, ölümlüler diyarına döndüğünde Herakles'in ölümünden nasıl sorumlu olduğunun farkına varır ve bu suçluluk duygusu kendi canına kıymasına neden olur. Ayrıca bakınız: Yunan Mitolojisinde Porphyrion |  Herakles'in Apotheosis'i - Noël Coypel (1628-1707) - PD-art-100 |