Πίνακας περιεχομένων
Ο ΒΑΣΙΛΙΆΣ ΆΔΜΗΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Η αρχαία Ελλάδα ήταν μια χώρα με πολλές πόλεις-κράτη, όπου σχηματίζονταν συμμαχίες, μεταξύ των οποίων συχνά γινόταν πόλεμος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτές οι πόλεις-κράτη είχαν έναν βασιλιά που τις κυβερνούσε, και με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκαν μυθολογικές ιστορίες που εξηγούσαν την ίδρυση των πόλεων και με ποιο δικαίωμα ο βασιλιάς κυβερνούσε την πόλη.
Κοιτάζοντας πίσω στις ιστορικές πηγές, μπορούν να εξακριβωθούν εκατοντάδες ονόματα Ελλήνων βασιλέων, αν και είναι αδύνατο να πούμε αν ήταν ποτέ πραγματικοί ή απλώς φανταστικοί βασιλείς. Μερικοί από αυτούς τους βασιλείς όμως, είναι διάσημοι σήμερα, όπως ο βασιλιάς Αιήτης της Κολχίδας, ή ο βασιλιάς Μίνωας της Κρήτης, ενώ κάποιοι όπως ο βασιλιάς Άδμητος των Φερών είναι λιγότερο γνωστοί.
Βασιλιάς Άδμητος ο Αργοναύτης
Ο Άδμητος ήταν βασιλιάς της Θεσσαλίας, και συγκεκριμένα βασιλιάς των Φερών, μιας πόλης που είχε ιδρύσει ο πατέρας του, ο Φέρης. Αυτό σημαίνει ότι ο Άδητος ήταν ανιψιός του Αίσωνος, και επομένως είχε τον βασιλιά Πελία της Ιόλκης ως θετό θείο. Σε πολλές αρχαίες πηγές, ο Άδμητος αναφέρεται μεταξύ των Αργοναυτών, όταν Πελίας έστειλε τον Ιάσονα να ανακτήσει το Χρυσόμαλλο Δέρας, και είναι επίσης σύνηθες να βρίσκουμε τον Θεσσαλό βασιλιά να κατονομάζεται ως ένας από τους κυνηγούς του Καλυδώνιου Κάπρου. |
Το γεγονός ότι το όνομά του συγκαταλέγεται στο πλήρωμα της Αργούς και σε εκείνους που πήγαν στην Καλυδώνη, θα έπρεπε να κάνει τον Άδμητο διάσημο ήρωα, αλλά ο βασιλιάς είναι περισσότερο γνωστός για τη φιλοξενία και τον ρομαντισμό του, παρά για ηρωικές πράξεις.
Οι βοσκοί του Άδμητου - Constance Phillott (1842-1931) - PD-art-100 Άδμητος, Απόλλων και Άλκηστις
Μια περίφημη πράξη φιλοξενίας θα έβλεπε τον Άδμητο να φιλοξενεί έναν θεό του Ολύμπου, τον Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας έφτασε στη Θεσσαλία έχοντας εξοριστεί από τον Όλυμπο από τον Δία- ο Απόλλωνας είχε σκοτώσει τους Κύκλωπες αφού ο Δίας είχε σκοτώσει τον γιο του Απόλλωνα, τον Ασκληπιό. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του, που διαρκούσε είτε ένα είτε εννέα χρόνια, ο Απόλλωνας έπρεπε να εργαστεί ως δούλος σε έναν θνητό, και έτσι ο Απόλλωνας έγινε βοσκός του Άδμητου. Ο Άδμητος θα επωφελούνταν από το γεγονός ότι ο Απόλλωνας ήταν βοσκός, καθώς αν και ο θεός δεν έπρεπε να χρησιμοποιήσει καμία από τις δυνάμεις του, η παρουσία του και μόνο έκανε κάθε αγελάδα στο κοπάδι να γεννήσει δίδυμα μοσχάρια. |  Τοπίο με τον Απόλλωνα να φυλάει τα κοπάδια του Άδμητου - Claude Lorrain (1604/1605-1682) -PD-art-100 |
Ο Άδμητος ήταν ένας καλός και δίκαιος εργοδότης και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την καλή μεταχείριση κατά τη διάρκεια της δουλείας του, ο Απόλλωνας αποφάσισε να βοηθήσει τον Άδμητο, όταν ο βασιλιάς προσπάθησε να παντρευτεί την Άλκηστη. Η Άλκηστις ήταν η κόρη του βασιλιά Πελία και ο βασιλιάς είχε αποφασίσει ότι η κόρη του θα παντρευόταν μόνο τον άνδρα που θα μπορούσε να δέσει ένα λιοντάρι και έναν κάπρο σε ένα άρμα. Ένα τέτοιο έργο μπορεί να ήταν αδύνατο για τους περισσότερους θνητούς, αλλά για έναν θεό όπως ο Απόλλωνας, ήταν θέμα μιας στιγμής να δέσει τα δύο θηρία. Ο Άδμητος ήταν τότε σε θέση να οδηγήσει το άρμα μπροστά από τον Πελία. Ο Πελίας κράτησε το λόγο του, και ο Άδμητος και η Άλκηστις παντρεύτηκαν, αν και τη νύχτα του γάμου τους, ο Απόλλωνας χρειάστηκε να έρθει και πάλι να σώσει τον Άδμητο. Μέσα στον ενθουσιασμό του γάμου, ο Άδμητος είχε ξεχάσει να κάνει την παραδοσιακή θυσία στην Άρτεμη, και η οργισμένη θεά, έστειλε μια φωλιά φίδια στην κρεβατοκάμαρα. Ο Απόλλωνας όμως, μεσολάβησε υπέρ του βασιλιά, και έτσι ο θανάσιμος κίνδυνος ήταναποτραπεί. Ο Άδμητος και η Άλκηστις λέγεται ότι απέκτησαν δύο παιδιά, τον Εύμηλο, ο οποίος πολέμησε στην Τροία, και επίσης μια κόρη που ονομαζόταν Περιμέλη. Ο Εύμηλος συχνά κατονομάζεται ως ένας από τους μνηστήρες της Ελένης, καθώς και ως ένας από εκείνους που κρύβονταν μέσα στο ξύλινο άλογο στην Τροία. Ο Απόλλωνας μεσολάβησε επίσης για λογαριασμό του Άδμητου στις Μοίρες, και αφού μέθυσε τις τρεις αδελφές, έκλεισε μια συμφωνία ότι ο Άδμητος θα απαλλάσσονταν από το θάνατο αν κάποιος άλλος αποφάσιζε να πεθάνει στη θέση του. |
Η Αδμήτις, ο Ηρακλής και ο Θάνατος
Τελικά, ήρθε η ώρα να πεθάνει ο Άδμητος, και ο βασιλιάς της Θεσσαλίας σκέφτηκε ότι κάποιος από τους ηλικιωμένους γονείς του θα πέθαινε πρόθυμα στη θέση του. Κανείς όμως δεν ήταν πρόθυμος να κάνει τη θυσία, ούτε ο Άδμητος μπορούσε να βρει κάποιον άλλον να πάρει τη θέση του, αλλά τότε η Άλκηστις προσφέρθηκε να πεθάνει στη θέση του συζύγου της.
Ο Άδμητος ήταν ζωντανός, αλλά τώρα ο βασιλιάς το μετάνιωσε, καθώς είχε χάσει τον έρωτα της ζωής του.
Σε αυτό το σημείο, ο ήρωας Ηρακλής έφτασε στη Θεσσαλία και άκουσε για τη δυσχερή θέση του Άδμητου. Ο Άδμητος είχε φιλοξενήσει φιλόξενα τον Ηρακλή, όταν ο ήρωας αναλάμβανε τον κόπο του να αντιμετωπίσει τους μάρτυρες του Διομήδη.
Δείτε επίσης: Η Αίθρα στην Ελληνική ΜυθολογίαΣε αναγνώριση της καλοσύνης που έλαβε, ο Ηρακλής αποφάσισε να μπει στον τάφο της Άλκηστης, όπου συνάντησε τον Θάνατο. Ο Ηρακλής πάλεψε με τον Θάνατο μέχρι που ο θεός υπέκυψε στη δύναμη του ήρωα, οπότε ο Θάνατος συμφώνησε να απελευθερώσει την Άλκηστη, επιτρέποντάς της να επιστρέψει στο πλευρό του συζύγου της.
Η ιστορία του Άδμητου ουσιαστικά τελειώνει σε αυτό το σημείο, καθώς εδώ είναι που Άλκηστις (περ. 438 π.Χ.), το έργο του Ευριπίδη τελειώνει και δεν υπάρχει καμία άλλη αναφορά στον Θεσσαλό βασιλιά.
Δείτε επίσης: Ο ήρωας Μελέαγρος στην ελληνική μυθολογία
Ο Ηρακλής επιστρέφει στον Άδμητο με την Άλκηστη - Johann Heinrich Tischbein the Elder (1722-1789) - PD-art-100