Πίνακας περιεχομένων
ΤΟ ΚΥΝΉΓΙ ΤΩΝ ΚΑΛΥΔΏΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Οι ηρωικές πράξεις ατόμων όπως ο Θησέας, Περσέας και ο Ηρακλής, ήταν σημαντικά στοιχεία των ιστοριών της ελληνικής μυθολογίας. Σημαντικές ήταν επίσης οι συγκεντρώσεις των ηρώων, και σήμερα οι ιστορίες του Ιάσονα και των Αργοναυτών, και του Τρωικού Πολέμου, είναι μερικές από τις πιο γνωστές ιστορίες. Υπήρχε όμως και μια άλλη συγκέντρωση ηρώων, μια ιστορία διάσημη στην αρχαιότητα αν και σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένη σήμερα, μια συγκέντρωση που είδε τους ήρωες να παίρνουν μέρος στο Καλυδώνιο Κυνήγι.
Δείτε επίσης: Αιθέρας και Ημέρα στην Ελληνική Μυθολογία
Η ιστορία του κυνηγιού του Καλυδώνιου Κάπρου μπορεί να χρονολογηθεί πριν από την εποχή του Ομήρου και του Ησιόδου, καθώς και οι δύο Έλληνες συγγραφείς γνώριζαν την ιστορία, αλλά δεν υπάρχει πλήρης ιστορία των γεγονότων από εκείνη την εποχή. Σήμερα, οι ιστορίες που σχετίζονται με τον Καλυδώνιο Κάπρο προέρχονται από μια μεταγενέστερη περίοδο, όταν οι συγγραφείς όπως ο Οβίδιος ( Μεταμορφώσεις ) και ο Απολλόδωρος ( Bibliotheca ) έγραφαν.
Θανάσιμος κίνδυνος στο Calydon
Την εποχή που διαδραματίστηκε η ιστορία, η Καλυδών ήταν μια πόλη-κράτος στην Αιτωλία που κυβερνιόταν από τον Βασιλιάς Οινέας Ο Οινείας είχε ευλογηθεί από τον θεό Διόνυσο με άφθονα αμπέλια, και έτσι κάθε χρόνο η πρώτη σοδειά από τα αμπέλια θυσιάστηκε σε όλους τους θεούς. Μια χρονιά όμως η θυσία πήγε στραβά, και ο Οινέας ξέχασε να προσφέρει φόρο τιμής στην Άρτεμη, τη θεά του κυνηγιού, η οποία προσβλήθηκε πολύ από τη μη θυσία. |
Για να εκτονώσει την οργή της, η Άρτεμις έστειλε έναν γιγαντιαίο κάπρο στην ύπαιθρο της Καλυδώνας- ο Στράβων θα γράψει ότι ο κάπρος ήταν απόγονος της Κρομμυονιάτισσας Χοίρας, αλλά κανένας άλλος συγγραφέας της αρχαιότητας δεν έγραψε για την προέλευση του κάπρου.
Δείτε επίσης: Η Ορίθεια στην ελληνική μυθολογία
Ο Καλυδώνιος Κάπρος, όπως έγινε γνωστός, τρομοκρατούσε τον πληθυσμό του Καλυδώνα. Οι καλλιέργειες καταστράφηκαν, οι άνθρωποι σκοτώθηκαν και σύντομα αναγνωρίστηκε ότι κανείς στο Καλυδώνα δεν μπορούσε να αντισταθεί στο τερατώδες θηρίο.
Ήρωες που καλούνται στα όπλα
Ο βασιλιάς Οινέας έστειλε κήρυκες σε όλο τον αρχαίο κόσμο, ζητώντας τη βοήθεια οποιουδήποτε κυνηγού ήταν πρόθυμος να διακινδυνεύσει τη ζωή και τη σωματική του ακεραιότητα για να απαλλάξει τον Καλυδώνα από τον πανίσχυρο κάπρο. Ο Οινέας υποσχέθηκε ότι το δέρμα και οι χαυλιόδοντες του τερατώδους κάπρου θα πήγαιναν στον κυνηγό που θα κατάφερνε να τον σκοτώσει.
Ήταν ευτύχημα για τον Οινέα ότι η αναζήτηση του Χρυσού Δέρατος είχε μόλις τελειώσει, και έτσι πολλοί από τους Αργοναύτες που βρίσκονταν στην Ιωλκού ταξίδεψαν από τη Θεσσαλία στην Αιτωλία. Πολλοί άλλοι όμως ανταποκρίθηκαν επίσης στο κάλεσμα για βοήθεια.
Επιστροφή των Αργοναυτών - Κωνσταντίνος Βολανάκης - PD-art-100 Οι κυνηγοί
Δεν υπάρχει οριστικός κατάλογος για το ποιοι ήταν οι κυνηγοί, και διαφορετικοί κατάλογοι μπορούν να ληφθούν από τον Απολλόδωρο. Bibliotheca , Hyginus' Fabulae , Παυσανίας Περιγραφή της Ελλάδας και του Οβιδίου Μεταμορφώσεις . Μέσα σε αυτές τις πηγές αρκετοί κυνηγοί κατονομάζονται ως παρόντες και από τους τέσσερις συγγραφείς - Meleager - Αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος από τους κυνηγούς ήταν ο Meleager, ο γιος του βασιλιά Oineus. Meleager είχε επιβιβαστεί στην Αργώ και στη συνέχεια επέστρεψε στο βασίλειο του πατέρα του. Ο Meleager θα ηγηθεί των υπόλοιπων κυνηγών στην καταδίωξη του θηρίου. Αταλάντα - Η Αταλάντα ήταν η πιο διάσημη γυναικεία ηρωίδα που εμφανίστηκε σε ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας- μεγαλωμένη από τη θεά-κυνηγό Άρτεμη, η Αταλάντα λέγεται ότι ήταν ισάξια με οποιονδήποτε άνδρα από άποψη ικανοτήτων. Η παρουσία της Αταλάντα στο κυνήγι όμως θα προκαλούσε προστριβές μεταξύ των αρσενικών κυνηγών, και ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς ισχυρίζονται ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο η Άρτεμις κανόνισε την παρουσία της Αταλάντης στην Καλυδώνη. Θησέας - αν η Αταλάντα είναι μια από τις πιο διάσημες ηρωίδες, τότε ο Θησέας ήταν ένας από τους πιο διάσημους ήρωες- και αφού φημίζεται για τη θανάτωση του Μινώταυρου, της Κρομμυονιάτικης Γουρούνας και του Κρητικού Ταύρου, ο Θησέας πήρε τα όπλα του εναντίον του Καλυδώνιου Κάπρου. |
Ancaeus - Αν και δεν είναι τόσο διάσημος όσο οι τρεις προηγούμενοι κυνηγοί, Ancaeus Πρίγκιπας της Αρκαδίας, ο Ανκαίος ήταν Αργοναύτης, αλλά όταν πήγε να κυνηγήσει τον κάπρο, ήταν υπερβολικά σίγουρος, και ο Καλυδώνιος κάπρος θα κατασπαράξει τον Ανκαίο, σκοτώνοντάς τον.
Castor και Pollox - Οι δίδυμοι γιοι της Λήδας, Castor και Pollox ήταν συλλογικά γνωστοί ως Διόσκουροι, με τον έναν να είναι θνητός και τον άλλο αθάνατος. Το ζευγάρι θα εμφανιστεί σε πολλές αξιοσημείωτες ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας, και ήταν και οι δύο Αργοναύτες και κυνηγοί του Καλυδώνιου Κάπρου.
Πηλέας - Άλλο ένα μέλος του πληρώματος της Αργούς και κυνηγός ήταν ο Πηλέας, ο πατέρας του Αχιλλέα. Κατά τη διάρκεια του Καλυδώνιου Κυνηγιού όμως, ο Πηλέας έμεινε περισσότερο γνωστός για τη δολοφονία του πεθερού του, μια πράξη που αργότερα θα απαιτούσε άφεση αμαρτιών πίσω στην Ιόλκο.
Telamon - Ο Τελαμών ήταν αδελφός του Πηλέα και πατέρας του Αίαντα του Μεγάλου, όπως και ο αδελφός του, θα λάβει μέρος στην αναζήτηση του Χρυσού Δέρατος και του Καλυδώνιου Κάπρου.
Υπήρχαν πολλοί άλλοι αξιοσημείωτοι ήρωες που αναφέρονται από έναν ή περισσότερους από τους αρχαίους συγγραφείς, όπως ο Πείριθος, σύντροφος του Θησέα, ο Λαέρτης, πατέρας του Οδυσσέα, ο Ιόλαος, ανιψιός και σύντροφος του Ηρακλή, ο Πρόθους, θείος του Μελέαγρου, και ο Ιάσονας, ο καπετάνιος της Αργούς.
Η Αταλάντα και ο Μελεάγερ κυνηγούν τον Καλυδώνιο κάπρο - Jan Fyt - 1648 - PD-art-100 Το κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου
Η συγκεντρωμένη ομάδα των ηρώων ήταν τόσο ισχυρή όσο και η ομάδα που είχε συγκεντρωθεί για να πάει στην Κολχίδα για το Χρυσόμαλλο Δέρας, αλλά πριν προηγηθεί το κυνήγι, ο Μελέαγρος έπρεπε πρώτα να πείσει τους άλλους κυνηγούς που συγκεντρώθηκαν ότι ήταν σκόπιμο να συμμετάσχει στο κυνήγι η Αταλάντα. Ο ίδιος ο Μελέαγρος είχε ερωτευτεί την όμορφη κυνηγός.
Οι περισσότεροι από τους άλλους κυνηγούς δεν χρειάστηκε να πειστούν ιδιαίτερα, καθώς η ανδρεία της Αταλάντας είχε ήδη καθιερωθεί, αν και ο Πρόθους και ο Κομήτης, θείοι του Μελεάγερ, αντιτάχθηκαν σθεναρά.
Με τις ικανότητες και το κύρος των ηρώων που συγκεντρώθηκαν, το αποτέλεσμα του κυνηγιού δεν ήταν ποτέ αμφίβολο, και παρά την απώλεια του Ancaeus, ο αγριόχοιρος της Καλυδώνης σύντομα στριμώχτηκε.
Ήταν Αταλάντα η οποία λέγεται ότι προκάλεσε την πρώτη ζημιά στον Καλυδώνιο Κάπρο, αφού χτύπησε το θηρίο με ένα βέλος που εξαπέλυσε από το τόξο της- και με τη δύναμη του θηρίου να μειώνεται, η Meleager χτύπησε το δολοφονικό τόξο.
Το κυνήγι του αγριόχοιρου της Καλυδωνίας - Peter Paul Rubens (1577-1640) -PD-art-100 Τα επακόλουθα του κυνηγιού της Καλυδώνης
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι η επιτυχής ολοκλήρωση του κυνηγιού θα έφερνε ένα τέλος στην ιστορία του κυνηγιού των Καλυδώνιων, αλλά όπως συμβαίνει με τις ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας, το αίσιο τέλος δεν επήλθε. Το έπαθλο για τη θανάτωση του Καλυδώνιου Κάπρου, ήταν το δέρμα και οι χαυλιόδοντες του ζώου, και έτσι λογικά, το έπαθλο θα πήγαινε στον Μελέαγρο. Ο Μελέαγρος όμως αποφάσισε ότι το έπαθλο θα έπρεπε να πάει στην Αταλάντα, αφού ήταν η κυνηγός που είχε προκαλέσει την πρώτη πληγή. Η πράξη του Μελέαγρου μπορεί να θεωρηθεί γενναία, αλλά μόνο εξόργισε περισσότερο τον Πρόθους και τον Κομήτη. Στα μάτια των θείων του Μελέαγρου, αν ο Μελέαγροςδεν επιθυμούσε να διεκδικήσει το βραβείο, τότε ήταν ο επόμενος στη σειρά για να λάβει το βραβείο. Η έλλειψη σεβασμού που έδειξαν οι θείοι του, έκανε τον Meleager να θυμώσει και σκότωσε τον Prothous και τον Cometes εκεί που στέκονταν. Ο Πρόθους και ο Κομήτης ήταν αδέλφια της μητέρας του Meleager, και τα αισθήματά της για τα αδέλφια της ήταν προφανώς ισχυρότερα από τα αισθήματα για τους γιους της, καθώς όταν έμαθε για το θάνατό τους, έκαψε ένα μαγικό κομμάτι ξύλου. Ο Meleager ήταν προστατευμένος από κακό όσο το κομμάτι αυτό του ξύλου ήταν ολόκληρο, αλλά με την καταστροφή του πέθανε ο ίδιος ο Meleager. Σε ορισμένες εκδοχές της ιστορίας, δεν ήταν απλώς ότι πέθαναν θείοι και ανιψιός, αλλά ότι η διαμάχη για το έπαθλο οδήγησε σε έναν ολοκληρωμένο πόλεμο μεταξύ των Καλυδώνιων και των Κουρητών, αν και στον πόλεμο πέθαναν επίσης ο Μελέαγρος, ο Πρόθους και ο Κομήτης. |
Μετά το θάνατο του Μελεάγερ, η Αταλάντα θα έπαιρνε το πολύτιμο δέρμα και τους χαυλιόδοντες του αγριόχοιρου και θα τους τοποθετούσε σε ένα ιερό άλσος στην Αρκαδία, ενώ το βραβείο θα αφιερωνόταν στη θεά Άρτεμη.
Το κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου ήταν ένα από τα αγαπημένα ελληνικά μυθολογικά παραμύθια και στην αρχαιότητα έδειχνε τη δύναμη των θεών και την ανάγκη να τους λατρεύουμε κατάλληλα. Η ιστορία έδειχνε επίσης ότι οι ηρωικοί μπορούσαν επίσης να ξεπεράσουν φαινομενικά αδύνατα καθήκοντα και ότι ήταν πολύ καλύτερο να ζει κανείς μια ηρωική ζωή παρά μια κοσμική.
Θάνατος του Meleager - François Boucher - περίπου 1727 - PD-art-100