Inhoudsopgave
DE CALYDONISCHE JACHT IN DE GRIEKSE MYTHOLOGIE
De heldendaden van mensen als Theseus, Perseus en Herakles, waren belangrijke elementen van de verhalen uit de Griekse mythologie. Ook belangrijk waren de samenkomsten van helden, en vandaag de dag zijn de verhalen van Jason en de Argonauten en de Trojaanse oorlog enkele van de bekendste verhalen. Er was echter nog een samenkomst van helden, een verhaal dat beroemd was in de oudheid maar tegenwoordig grotendeels vergeten is, een samenkomst waarbij helden deelnamen aan de Calydonische Jacht.
Het verhaal van de jacht op het Calydonische zwijn kan worden gedateerd vóór de tijd van Homerus en Hesiodus, aangezien beide Griekse schrijvers op de hoogte waren van het verhaal, maar er bestaat geen volledig verhaal van de gebeurtenissen uit deze tijd. Tegenwoordig komen de verhalen met betrekking tot het Calydonische zwijn uit een latere periode, toen mensen als Ovidius ( Metamorfosen ) en Apollodorus ( Bibliotheca ) aan het schrijven waren.
Dodelijk gevaar in Calydon
In de tijd waarin het verhaal zich afspeelt, was Calydon een stadstaat in Aetolia die werd geregeerd door Koning Oeneus Oeneus was door de god Dionysus gezegend met overvloedige wijngaarden en elk jaar werd de eerste oogst van de wijngaarden aan alle goden geofferd. Maar op een jaar liep het offer mis en vergat Oeneus een eerbetoon te brengen aan Artemis, de godin van de jacht, die zeer beledigd was door het gemiste offer. |
Om haar woede te uiten stuurde Artemis een gigantisch zwijn het platteland van Calydon in; Strabo zou schrijven dat het zwijn de nakomeling was van de Crommyonische zeug, maar geen enkele andere schrijver in de oudheid schreef over de oorsprong van het zwijn.
Het Calydonische zwijn, zoals het bekend werd, terroriseerde de bevolking van Calydon. Gewassen werden vernietigd en mensen gedood en al snel werd ingezien dat niemand in Calydon tegen het monsterlijke beest op kon.
Helden te wapen geroepen
Koning Oeneus zond herauten uit over de hele oude wereld en riep de hulp in van alle jagers die hun leven wilden wagen om Calydon van het everzwijn te bevrijden. Oeneus beloofde dat de huid en de slagtanden van het monsterlijke everzwijn naar de jager zouden gaan die erin slaagde om hem te doden.
Het was een geluk voor Oeneus dat de zoektocht naar het Gulden Vlies net was afgelopen, en zo veel van de Argonauten die in Iolcus waren, reisden van Thessalië naar Aetolië. Vele anderen gaven echter ook gehoor aan de roep om hulp.
Terugkeer van de Argonauten - Konstantinos Volanakis - PD-art-100 De jagers
Er is geen definitieve lijst van wie de jagers waren, en er zijn verschillende lijsten te vinden in Apollodorus' Bibliotheca Hyginus' Fabulae , Pausanias' Beschrijving van Griekenland en Ovidius' Metamorfosen . Binnen deze bronnen worden verschillende jagers genoemd als aanwezig door alle vier de auteurs -. Meleager - Ongetwijfeld de belangrijkste van de jagers was Meleager, de zoon van koning Oineus. Meleager Meleager zou de rest van de jagers leiden in de achtervolging van het beest. Atalanta - Atalanta was de beroemdste vrouwelijke heldin in verhalen uit de Griekse mythologie. Atalanta werd opgevoed door de jachtgodin Artemis en zou qua vaardigheden tegen elke man opgewassen zijn. De aanwezigheid van Atalanta Sommige oude schrijvers beweren dat dit de reden was waarom Artemis de aanwezigheid van Atalanta in Calydon regelde. Theseus - Als Atalanta een van de beroemdste heldinnen is, dan was Theseus een van de beroemdste helden; en omdat hij bekend stond om het doden van de Minotaurus, de Crommyonische zeug en de Kretenzische stier, nam Theseus het op tegen het Calydonische zwijn. Zie ook: Hippolytus in de Griekse Mythologie |
Ancaeus - Hoewel niet zo beroemd als de vorige drie jagers, Ancaeus Ancaeus, een prins van Arcadië, was een Argonaut geweest, maar toen hij achter het zwijn aanging, was hij overmoedig en het Calydonische zwijn verscheurde Ancaeus en doodde hem.
Castor en Pollox - De tweelingzonen van Leda, Castor en Pollox Ze stonden samen bekend als de Dioscuri, waarbij de ene sterfelijk was en de andere onsterfelijk. Het tweetal kwam voor in veel opmerkelijke verhalen uit de Griekse mythologie en waren zowel Argonauten als jagers op het Calydon zwijn.
Peleus - Een ander lid van de bemanning van de Argo en jager was Peleus, de vader van Achilles. Tijdens de Calydonische Jacht stond Peleus echter het meest bekend om het doden van zijn schoonvader, een daad die later absolutie zou vereisen in Iolcus.
Telamon - Telamon was de broer van Peleus en de vader van Ajax de Grote. Net als zijn broer zou hij deelnemen aan de zoektocht naar het Gulden Vlies en het Calydonische zwijn.
Zie ook: Jocasta in de Griekse Mythologie
Er waren veel andere opmerkelijke helden die door een of meer van de oude schrijvers werden geciteerd, waaronder Pirithous, metgezel van Theseus, Laertes, de vader van Odysseus, Iolaus, neef en metgezel van Heracles, Prothous, een oom van Meleager, en Jason, de kapitein van de Argo.
Atalanta en Meleager jagen op het Calydonische zwijn - Jan Fyt - 1648 - PD-art-100 De jacht op het Calydonische zwijn
De verzamelde groep helden was net zo sterk als de groep die naar Colchis was gegaan voor het Gulden Vlies, maar voordat de jacht kon beginnen, moest Meleager eerst de andere verzamelde jagers ervan overtuigen dat het gepast was dat Atalanta deel uitmaakte van de jacht. Meleager zelf was verliefd geworden op de mooie jageres.
De meeste andere jagers hoefden niet overtuigd te worden omdat de dapperheid van Atalanta al lang bekend was, hoewel Prothous en Cometes, ooms van Meleager, fel tegen waren.
Meleager zou uiteindelijk de groep jagers naar het platteland van Calydon leiden. Met de vaardigheden en het prestige van de verzamelde helden was het resultaat van de jacht nooit twijfelachtig en ondanks het verlies van Ancaeus werd het Calydonische zwijn al snel in het nauw gedreven.
Het was Atalanta van wie werd gezegd dat ze de eerste slag toebracht aan het Calydonische zwijn, nadat ze het beest had geraakt met een pijl uit haar boog; en toen de kracht van het beest afnam, sloeg Meleager de dodende boog.
De jacht op een Calydonisch zwijn - Peter Paul Rubens (1577-1640) -PD-art-100 De nasleep van de Calydonische jacht
Men zou kunnen veronderstellen dat de succesvolle afloop van de jacht een einde zou maken aan het verhaal van de Calydonische jacht, maar zoals dat gaat met verhalen uit de Griekse mythologie, kwam er geen gelukkig einde. De prijs voor het doden van het Calydonische zwijn, was de huid en de slagtanden van het beest, en dus zou de prijs logischerwijs naar Meleager gaan. Meleager besloot echter dat de prijs in plaats daarvan naar Atalanta zou moeten gaan, het was tenslotte de jageres die de eerste wond had toegebracht. Meleagers daad mag dan wel als dapper worden gezien, maar het maakte Prothous en Cometes alleen maar nog bozer. In de ogen van Meleagers ooms, als Meleagerde prijs niet wilde claimen, dan waren zij de volgende in de rij om de prijs te ontvangen. Het gebrek aan respect van zijn ooms maakte Meleager kwaad en doodde Prothous en Cometes waar ze stonden. Prothous en Cometes waren broers van Meleagers moeder, en haar gevoelens voor haar broers waren blijkbaar sterker dan die voor haar zoons, want toen ze hoorde van hun dood, verbrandde ze een magisch stuk hout. Meleager was beschermd zolang dat stuk hout heel was, maar toen het vernietigd werd, stierf Meleager zelf. In sommige versies van het verhaal was het niet alleen zo dat ooms en neven stierven, maar dat het geschil over de prijs uitmondde in een volwaardige oorlog tussen de Calydoniërs en de Curetes, hoewel in de oorlog ook Meleager, Prothous en Cometes stierven. |
Na de dood van Meleager zou Atalanta de waardevolle huid en slagtanden van het zwijn meenemen en deze in een heilig bos in Arcadië plaatsen, waarbij de prijs aan de godin Artemis werd opgedragen.
De jacht op het Calydonische zwijn was een favoriet verhaal uit de Griekse mythologie en toonde in de oudheid de macht van de goden en de noodzaak om hen op gepaste wijze te aanbidden. Het verhaal toonde ook aan dat de heldhaftigen schijnbaar onmogelijke taken konden overwinnen en dat het daarom veel beter was om een heldhaftig leven te leiden dan een mondain leven.
Dood van Meleager - François Boucher - circa 1727 - PD-art-100