نویسندگان بعدی در دوران باستان به هر موز نقش خاصی نسبت می دهند. کالیوپ میوز شعر حماسی شد. کلیو، میوز تاریخ؛ اراتو موزشعر اروتیک؛ اوترپ، موز شعر غزل؛ ملپومن، موز تراژدی؛ Polyhemnia، الهه سرودهای متعالی; ترپسیکور، موز آواز و رقص کرال. تالیا، میوز کمدی؛ و اورانیا، موز ستاره شناسی.

نقش اساسی موزهای جوان الهام بخشیدن به هنرمند و صنعتگر بود.

هزیود ادعا می کرد که زمانی که چوپان بود و گله خود را در کوه هلیکن تماشا می کرد، خود توسط موسها ملاقات می کرد. موزها به او موهبت نوشتن و شعر بخشیدند و او را تشویق کردند تا آثار بعدی خود را بنویسد. مشهورترین اثر هزیود، تئوگونی است. که از شجره نامه خدایان می گوید. گفته می‌شود که این دانش مستقیماً توسط موزها به او منتقل شده است، و در واقع بخش اول تئوگونی به موزها اختصاص دارد و در ستایش آنها نوشته شده است.

کوه هلیکن ناحیه‌ای از یونان است، منطقه‌ای است که مخصوصاً با پرستش موزها مرتبط است، اگرچه گفته می‌شود که موزهای جوان‌تر معمولاً در کوه المپ 13> نزدیک به جایگاه زئوس یافت می‌شوند. در واقع گفته می‌شود که موزهای جوان‌تر برای بیان عظمت زئوس و دیگر خدایان المپیا به وجود آمده‌اند.

موزه‌ها در بسیاری از منابع دیگر ظاهر شده‌اند و کاملاً ظاهر می‌شوند.اغلب در داستان هایی از اساطیر یونان. غالباً آنها با خدایان دیگر، به ویژه با آپولو و چاریت ها دیده می شدند، در واقع اغلب گفته می شد که این آپولون بود که موزها را آموزش می داد. همچنین موزه‌های جوان اغلب در همراهی دیونوسوس به تصویر کشیده می‌شدند.

موسیقی‌ها خیرین و مخالفان

همچنین ببینید: Agenor در اساطیر یونانی

مهمان‌های جوان‌تر در جشن جشن گرفته می‌شدند. مهمانان؛ و همچنین به عنوان حاضر در ازدواج اروس و روان، Cadmus و Harmonia، و Peleus و Thetis ذکر شده است. به همین ترتیب، موزهای جوان در تشییع جنازه قهرمانان برجسته از جمله آشیل و پاتروکلوس ظاهر می شدند. در حالی که میوزها مرثیه سرایی می‌کردند، نقش آنها این بود که عظمت فرد به یادگار بماند و عزاداران برای همیشه در غم و اندوه نمانند. گفته می‌شود که موزها نیز اورفئوس را دفن کردند.

موزه‌ها عموماً نیکوکار در نظر گرفته می‌شدند، و با این حال، مانند بسیاری از پانتئون‌های المپیک، جنبه انتقام‌جویانه خود را نیز داشتند. میوزها بهترین اجراکنندگان در نظر گرفته می شدند، و با این حال موقعیت آنها اغلب به چالش کشیده می شد. تامیریس، سیرن‌ها و پیریدها همگی رقابت‌هایی را علیه موزها برگزار کردند. در هر مورد موزها پیروز شدند ومخالفان خود را مجازات کردند. تامیریس نابینا شد و مهارت‌هایش از بین رفت، سیرن‌ها از پرهایشان کنده شدند، در حالی که ماده پیریدس به پرنده‌های سخنگو تبدیل شدند.

میوزها امروزه به عنوان الهام‌بخش مردمی شناخته می‌شوند. موز خود را پیدا کردند. در دوران باستان، هنرمندان اغلب آثار خود را به موزها تقدیم می کردند، احتمالاً معتقد بودند که مهارت آنها از مداخله الهی ناشی شده است.