Inhoudsopgave
DE RIVIEREN VAN DE ONDERWERELD IN DE GRIEKSE MYTHOLOGIE
De Onderwereld was het rijk van Hades in de Griekse mythologie en de locatie voor alle elementen van het Hiernamaals.
De onderwereld in de Griekse mythologie
Dit domein van Hades had zijn eigen specifieke geografie, hoewel de kenmerken ervan verschilden tussen oude schrijvers, want het was een rijk waarover geen sterveling verslag kon doen. Over sommige kenmerken was men het wel eens, want er werd gezegd dat er een gebied was dat bekend stond als Tartarus Er was een gebied dat de Asphodel Meadows heette en een gebied dat Elysium heette. Er werd ook gezegd dat er vijf Rivieren van de Onderwereld waren.
De rivieren van de onderwereld
De vijf rivieren van de Onderwereld zouden kriskras door de Onderwereld stromen en werden Acheron, Styx, Lethe, Phlegethon en Cocytus genoemd.
De rivier Acheron
In de oudheid was de rivier Acheron de meest prominente en belangrijkste van de vijf rivieren van de Onderwereld. In sommige oude teksten werd gezegd dat de rivier slechts iets minder belangrijk was dan de omringende rivier Oceanus. De rivier Acheron werd gezien als een fysieke barrière tussen de Onderwereld en de sterfelijke wereld, want stervelingen konden de rivier niet oversteken om de Onderwereld binnen te gaan en de doden konden de rivier niet oversteken om te ontsnappen. Zie ook: Koning Teucer in de Griekse MythologieHiertoe heeft Hermes, Thanatos of een andere Psychopomp, bracht de zielen van de overledenen naar de oever van de Acheron en Charon, de veerman, vervoerde de zielen in zijn boot naar de overkant van de rivier. Het vervoer was echter afhankelijk van betaling, want tijdens begrafenisrituelen werden er munten in de ogen of mond van de overledene achtergelaten. Degenen die niet konden betalen, zouden doelloos langs de oever van de Acheron dwalen en zouden mogelijk geesten in het sterfelijke rijk kunnen doen ontstaan. Het was ook langs de verre oever van de Acheron waar Cerberus, de driekoppige hond, zou patrouilleren. De Acheron zou in de Griekse mythologie de Rivier van Pijn of Wee worden genoemd. |
Bijna alle rivieren in de Griekse mythologie hadden een Potamoi, een riviergod, aan zich verbonden, en oorspronkelijk heeft de Acheron een zoon van Oceanus In de latere mythologie werd Acheron echter genoemd als een zoon van Gaia en Helios die door Zeus voor straf in een rivier werd veranderd, omdat Acheron water had gegeven aan de Titanen tijdens de Titanomachie.
Charon draagt zielen over de rivier de Styx - Alexander Litovtsjenko (1835-1890) - PD-art-100 De rivier de Styx
De rivier de Styx is waarschijnlijk bekender dan de Acheron, en als gevolg daarvan zijn veel van de mythes die verbonden zijn met de Acheron overgeplant op de Styx.
De Styx zou zeven of negen keer rond de Onderwereld hebben gecirkeld, nadat hij eerst uit de Acheron tevoorschijn was gekomen. In de Griekse mythologie werd de Styx beschouwd als de rivier van de haat, een strafrivier.
Aan de Styx was geen Potamoi verbonden, want in plaats daarvan was er een dochter van Oceanus, een Oceaniden De Oceanid Styx was tijdens de Titanomachy de eerste bondgenoot van Zeus, waarvoor ze werd geëerd. Daarna maakte het zweren op de naam Styx deel uit van een onbreekbare eed en degenen die de eed braken, dronken van het water van de Styx, waardoor ze zeven jaar lang niet konden spreken.
Zie ook: Cercyon in de Griekse Mythologie
De wateren van Lethe bij de vlakten van Elysium - John Roddam Spencer-Stanhope (1829-1908) - PD-art-100 De Lethe
De naam van de Lethe is vandaag de dag niet zo herkenbaar als die van de Acheron of Styx, maar in de Griekse mythologie was de Lethe de rivier van de vergetelheid.
In de Griekse onderwereld stroomde de rivier Lethe over de vlakte van Lethe en liep rond de grot van Hypnos De rivier werd dus nauw geassocieerd met de Griekse god.
De zielen die de eeuwigheid zouden doorbrengen in de grijsheid van de Asphodel Meadows zouden drinken van de rivier de Lethe om hun vorige leven te vergeten. Het drinken van de Lethe zou steeds belangrijker worden toen het idee van reïncarnatie meer en meer ingang vond in het oude Griekenland.
Nominaal was er een Potamoi met de naam Lethe, maar er was ook een daemon, een kleine onderwereldgodin met de naam Lethe, die de personificatie van Vergeetachtigheid was.
De rivier Phlegethon
De rivier Phlegethon was de vuurrivier in de onderwereld, en daarom werd deze rivier ook Pyriphlegethon genoemd. De Phlegethon was een rivier die werd geassocieerd met Tartarus, het diepste element van de Onderwereld, en werd daarom, net als de rivier de Styx, beschouwd als een rivier van straf. Men dacht dat sommige mensen die in Tartarus gestraft werden, gemarteld werden in het kokende water van de Phlegethon. |
Er werd ook een Potamoi genaamd Phlegethon, hoewel de riviergod niet als individu werd genoemd in overgeleverde verhalen uit de Griekse mythologie.
De Cocytus
De vijfde rivier van de Griekse onderwereld was de Cocytus, de Klaagrivier in de Griekse mythologie.
Net als de Phlegethon werd de Cocytus beschreven als een rivier die door Taratrus stroomde en als een rivier waar moordenaars werden gestraft.
In de oude mythologie werd gezegd dat het langs de oevers van de Cocytus was, in plaats van de Acheron, dat de verloren zielen die de prijs van de Cocytus niet konden betalen. Charon zouden zijn gevonden.
In sommige verhalen wordt de Cocytus echter niet als een rivier beschouwd, maar eerder als een moeras.
Andere waterbronnen in de onderwereld
Er zijn andere waterbronnen die af en toe voorkomen in verhalen uit de Griekse mythologie, waaronder rivieren met de naam Alpheus en Eridanos, hoewel beide algemeen beschouwd werden als rivieren buiten de Onderwereld.
Er werd soms gezegd dat er een meer in de Onderwereld was, het Acherusmeer waarin de Acheron uitmondde, terwijl de Styx en Phlegethon er omheen liepen. Sommigen zeiden dat dit meer de waterbron was waar Charon zijn handel dreef.
De Onderwereld zou ook de thuisbasis zijn van het Stygische moeras, de plek in Hades waar alle grote rivieren samenkomen.