Πίνακας περιεχομένων
ΟΙ ΧΑΡΊΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΜΥΘΟΛΟΓΊΑ
Πολλές από τις δευτερεύουσες θεότητες της ελληνικής μυθολογίας ομαδοποιήθηκαν και δημιούργησαν διάσημες συλλογικότητες όπως οι Μούσες ή οι Εσπερίδες Τέτοιες ομάδες παραμένουν διάσημες σήμερα, αλλά οι μεμονωμένες θεότητες έχουν ξεχαστεί. Το ίδιο συμβαίνει και με μια άλλη διάσημη ομάδα από την ελληνική μυθολογία, τους Χαρίτες.
Οι Χαρίτες ήταν δευτερεύουσες θεές στην ελληνική μυθολογία, με το ρωμαϊκό αντίστοιχο να είναι οι Τρεις Χάριτες.
Οι τρεις φιλανθρωπίες
Δείτε επίσης: Ο Τιτάνας Άτλας στην Ελληνική ΜυθολογίαΟι Χαρίτες θεωρούνταν γενικά οι αθάνατες κόρες του Δία και της Ευρυνόμης. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, η Ωκεανίδα Ευρυνόμη ήταν η τρίτη σύζυγος ή σύζυγος του Δία, πριν ο θεός παντρευτεί την Ήρα. Ενίοτε η Ήρα ονομαζόταν ως μητέρα των Χαρίτων και ο Διόνυσος ως πατέρας. Οι Χαρίτες συνδέονταν με τις γιορτές και ήταν ζωτικής σημασίας για την καλή διασκέδαση σε τέτοιες εκδηλώσεις. Ονομαστικά λέγεται ότι υπήρχαν τρεις Χαρίτες, τρεις ήταν μια κοινή μέτρηση για τέτοιες ομάδες, αλλά οι αρχαίες πηγές κατονομάζουν πολύ περισσότερες από τρεις θεές ως Χαρίτες. Αυτό δίνει την πεποίθηση ότι υπήρχαν δύο ομάδες Χαρίτων, οι Πρεσβύτερες Χαρίτες και οι Νεότερες Χαρίτες, με τον ίδιο τρόπο που οι Μούσες χωρίζονταν σε διαφορετικές ομάδες. |  Οι Τρεις Χαρίτες - Antonio Canova - CC-BY-SA-2.5 |
Οι Γέροντες Χαρίτες
Ο Ησίοδος, στο Θεογονία , ονόμασε τρεις Χαρίτες, την Αγλαΐα, τη Θάλεια και την Ευφροσύνη. Από αυτές τις τρεις Χαρίτες, η Αγλαΐα, που αναφέρεται επίσης ως Χάρις, ήταν η νεότερη, και το όνομά της που μπορεί να μεταφραστεί ως ομορφιά, λάμψη ή δόξα. Η Χαρίτη θα ονομαζόταν ως σύζυγος του Ηφαίστου, του θεού της μεταλλοτεχνίας. Το όνομα της Θάλειας σημαίνει πλούσιο συμπόσιο ή γιορτή. Είναι όμως ένα κοινό όνομα στην ελληνική μυθολογία και μια διαφορετική Θάλεια ονομάζεται επίσης ως μία από τις Νεότερες Μούσες . Η τρίτη από αυτές τις Γέροντες Χαρίτες είναι η Ευφροσύνη, ένα όνομα που σημαίνει καλή διάθεση ή ευθυμία. |  Οι τρεις Χάριτες από την Primavera του Sandro Botticelli (1445-1510) - PD-art-100 |
Οι νεότεροι Charites
Επιπλέον Χαρίτες κατονομάζονται από συγγραφείς όπως ο Όμηρος και ο Παυσανίας, και αυτοί οι Χαρίτες θα γίνουν συλλογικά γνωστοί ως οι Νεότεροι Χαρίτες.
Αυτές οι πρόσθετες Χαρίτες περιλαμβάνουν την Ανθέα (Άνθος), την Αυξώ (Ανοιξιάτικη Ανάπτυξη), την Κλέτα (Φήμη), την Ευδαίμονα (Ευτυχία/Πλούτος), την Ευθυμία (Ικανοποίηση), την Ηγεμόνη (Βασίλισσα), την Παιδεία (Διασκέδαση), την Πανδαισία (Συμπόσιο), την Παννυχίδα (Νυχτερινές Γιορτές), την Πασιθέα (Χαλάρωση) και την Φαέννα (Ακτινοβολία).
Οι Χαρίτες στην Ελληνική Μυθολογία
Ο γενικός ρόλος και των δύο ομάδων Χαρίτων ήταν η διάδοση της καλής θέλησης, της ευχαρίστησης και της ευθυμίας σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο. Οι θεές αυτές ήταν επίσης θεές του τραγουδιού και του χορού, ένας ρόλος που θα επικαλυπτόταν με εκείνον των Μουσών. Στην ελληνική μυθολογία, οι Χαρίτες αναφέρονταν συχνότερα ως ακόλουθοι και σύντροφοι άλλων ελληνικών θεών και θεών. Ως αποτέλεσμα, οι Χαρίτες βρίσκονταν συνήθως στη συντροφιά της Αφροδίτης, της Ήρας, του Απόλλωνα και των Μουσών. |
Ο πιο διάσημος ελληνικός μύθος που αφορά τους Χαρίτες, ή τουλάχιστον έναν από τους Χαρίτες, ήταν μια ιστορία που αφορούσε την Ήρα, Ύπνος και η Charite Pasithea.
Η Ήρα, θυμωμένη με τον Δία, όπως συνέβαινε συχνά, πήγε στον Ύπνο για να πείσει τον Έλληνα θεό του Ύπνου να βάλει τον σύζυγό της σε βαθύ ύπνο. Ο Ύπνος δεν το έκανε με τη θέλησή του, αλλά όταν η Ήρα πρόσφερε την Πασιθέα ως δωροδοκία, με τη Χαρίτιδα να γίνεται σύζυγος του Ύπνου, ο θεός του Ύπνου δέχτηκε να βοηθήσει την Ήρα.
Δείτε επίσης: Οι αστερισμοί και η ελληνική μυθολογία Σελίδα 5
Οι τρεις Χάριτες - Francesco Furini (1603-1646) - PD-art-100