Inhoudsopgave
DE CHARITES IN DE GRIEKSE MYTHOLOGIE
Veel van de minder belangrijke godheden uit de Griekse mythologie werden gegroepeerd tot beroemde collectieven zoals de Muzen of de Hesperiden Zulke groepen zijn vandaag de dag nog steeds beroemd, maar de individuele godheden zijn vergeten. Dit is hetzelfde met een andere beroemde groep uit de Griekse mythologie, de Charites.
De Charites waren minder belangrijke godinnen in de Griekse mythologie, met als Romeins equivalent de Drie Gratiën.
De drie liefdadigheidsinstellingen
De Charites werden over het algemeen beschouwd als de onsterfelijke dochters van Zeus en Eurynome. Volgens Hesiod was de Oceanid Eurynome de derde vrouw of gemalin van Zeus, voordat de god was getrouwd met Hera. Soms werd Hera genoemd als moeder van de Charites, en Dionysus als vader. De Charites waren verbonden met festiviteiten en waren van vitaal belang voor een goede tijd op zulke evenementen. Nominaal werd er gezegd dat er drie Charites waren, drie was een gebruikelijke telling voor dergelijke groepen, maar oude bronnen noemden veel meer dan drie godinnen als Charites. Dit zou aanleiding geven tot het geloof dat er twee groepen Charites waren, de Oudere Charites en de Jongere Charites, op ongeveer dezelfde manier als de Muzen in verschillende groepen werden opgesplitst. |  De drie weldoeners - Antonio Canova - CC-BY-SA-2.5 |
De Oudere Charites
Hesiod, in de Theogonie noemde drie Charites, Aglaea, Thalia en Euphrosyne. Zie ook: De godin Physis in de Griekse mythologieVan deze drie Charites was Aglaea, ook wel Charis genoemd, de jongste en haar naam kan vertaald worden als schoonheid, pracht of glorie. De Charite zou de vrouw worden van Hephaestus, de god van de metaalbewerking. De naam Thalia betekent rijk banket of feest. Het is echter een veel voorkomende naam in de Griekse mythologie, en een andere Thalia wordt ook genoemd als een van de Jongere Muzen . De derde van deze Oudere Charites is Euphrosyne, een naam die vrolijkheid of vrolijkheid betekent. |  De Drie Gratiën uit Primavera van Sandro Botticelli (1445-1510) - PD-art-100 |
De jongere Charites
Andere Charites worden genoemd door schrijvers als Homerus en Pausanias, en deze Charites zouden gezamenlijk bekend worden als de Jongere Charites.
Deze extra Charites zijn Anthea (Bloesem), Auxo (Lentegroei), Cleta (Roem), Eudaemonia (Geluk/voorspoed), Euthymia (Tevredenheid), Hegemone (Koningin), Paedia (Vermaak), Pandaesia (Banket), Pannychis (Nachtelijke festiviteiten), Pasithea (Ontspanning) en Phaenna (Stralend).
De Charites in de Griekse Mythologie
De algemene rol van beide groepen Charites was het verspreiden van goede wil, plezier en vrolijkheid over de hele oude wereld. Deze godinnen waren ook godinnen van zang en dans, een rol die zou overlappen met die van de Muzen. In de Griekse mythologie werden de Charites het vaakst genoemd als de begeleiders en metgezellen van andere Griekse goden en godinnen. Als gevolg daarvan werden de Charites vaak aangetroffen in het gezelschap van Aphrodite, Hera, Apollo en de Muzen. Zie ook: Amalthea in de Griekse Mythologie |
De beroemdste Griekse mythe over de Charites, of tenminste één van de Charites, was een verhaal over Hera, Hypnos en de Charite Pasithea.
Hera was boos op Zeus, zoals wel vaker gebeurde, en ging naar Hypnos om de Griekse god van de Slaap ervan te overtuigen haar man in een diepe slaap te brengen. Hypnos wilde dit niet vrijwillig doen, maar toen Hera Pasithea als steekpenning aanbood, waarbij de Charitee de vrouw van Hypnos zou worden, stemde de god van de Slaap ermee in Hera te helpen.
De drie gratiën - Francesco Furini (1603-1646) - PD-art-100