Spis treści
BRANCHUS W MITOLOGII GRECKIEJ
Branchus był jasnowidzem z mitologii greckiej, niektórzy nazywają go synem Apolla, podczas gdy inni twierdzą, że był kochankiem boga. W starożytności Branchus był uważany za przodka Branchidae, potężnego klanu jasnowidzów, którzy kontrolowali wyrocznię w Didyma.
Narodziny branchusa
Branchus miał być albo synem Smicrusa z Delf i szlachetnej kobiety z Miletu, albo jego ojcem był bóg Apollo zrodzony z tej samej kobiety.
Podczas porodu matka Branchusa śniła, że słońce weszło do jej ust i podróżowało w dół przez jej ciało; jasnowidze sprowadzeni do interpretacji uznali, że oznacza to, że chłopiec, który ma się urodzić, był faworyzowany przez Apolla.
Po urodzeniu chłopiec otrzymał imię Branchus, od greckiego słowa oznaczającego gardło, ponieważ to właśnie przez gardło przechodziło słońce.
Branchus i Apollo jako kochankowie
Niektórzy twierdzą, że Branchus odziedziczył swoje zdolności prorocze po Apollinie, inni twierdzą, że był to dar od boga, ponieważ Branchus i Apollo zostali kochankami.
Branchus wyrósł na pięknego młodzieńca, a jego źródłem utrzymania była hodowla. Zachwycony jego urodą, Apollo zapragnął uwieść Branchusa, więc przebierając się za pasterza kóz, Apollo przechadzał się wśród stada Branchusa.
Aby pomóc, Apollo wydoił kilka kóz Branchusa, ale kiedy udało mu się wydoić męską kozę, Apollo ujawnił swoją prawdziwą boskość.
Zobacz też: Kratos w mitologii greckiejBranchus i Apollo zostali kochankami, a podczas gdy Apollo uczył Branchusa sztuk proroczych, bóg pomagał również opiekować się zwierzętami Branchusa.
Mówi się, że Branchus zainicjował kult Apolla w Didymie, niedaleko Miletu, i stworzył tam wyrocznię, gdzie Branchus był pierwszym kapłanem.
Branchus i Branchidae
Branchus był uważany za przodka Branchidae, rodziny kapłanów, którzy prowadzili wyrocznię w Didymie przez całą starożytność, aż do czasu, gdy Didyma została zajęta przez Kserksesa.
Zobacz też: Butes w mitologii greckiejW Didyma kapłanka wyroczni wypowiadała się siedząc nad świętym strumieniem. Słowa Didyma Sibyl były następnie interpretowane przez Branchidae.