Inhoudsopgave
DE GOD CHRONUS IN DE GRIEKSE MYTHOLOGIE
Chronus was een god van het Griekse pantheon en hij is misschien wel een van de interessantste Griekse goden en godinnen.
Over het algemeen kan Chronus worden beschouwd als de Griekse god van de tijd, of Vadertje Tijd, maar de godheid verschijnt slechts spaarzaam in overgeleverde teksten, en toch is het in deze overgeleverde teksten duidelijk dat hij een integraal onderdeel was van de interpretatie van de scheppingsmythe door sommigen.
Zie ook: Copreus in de Griekse MythologieChronus in oude teksten
Tegenwoordig wordt de afstamming van de goden meestal ontleend aan Hesiod's Theogonie Deze tekst is een van de weinige overgebleven werken uit deze periode en heeft geleid tot de Homerisch traditie van de goden die beroemd worden. Er bestaan echter fragmenten van andere teksten, waarin andere tradities zijn opgetekend die, hoewel ze vaak dezelfde goden bevatten als die waarover Hesiod schrijft, ook over andere goden en andere tijdlijnen vertellen. Het is uit deze fragmenten dat de god Chronus is gevonden. Deze alternatieve tijdlijnen omvatten de Orphische traditie, werk toegeschreven aan Orpheus. |
De geboorte van Chronus
Het beroemdste scheppingsverhaal uit de Griekse mythologie vertelt over Protogenoi die uit het niets ontstaan, waarbij eerst Chaos, dan Gaia, Eros en Tartarus ontstaan; en in de versie van Hesiod wordt helemaal geen god Chronus genoemd.
Andere versies stellen echter dat de Chronus de zoon was van Hydros, een oergod van het water, en Gaia, de Protogenoi van de aarde; of anders werd hij volledig gevormd geboren toen het universum ontstond.
Zie ook: Het sterrenbeeld KreeftAfbeeldingen van Chronus
In de vroegste overgeleverde verslagen werd Chronus gewoonlijk afgebeeld als een slangachtige god, maar ook als een god met drie hoofden, een van een man, een van een stier en een derde van een leeuw. Chronus was echter ook van onbepaalde grootte, maar er werd gezegd dat de slangen van Chronus alles omcirkelden. Generaties na het oorspronkelijke begin werd het idee van Chronus overgenomen door Romeinse schrijvers, die de Griekse oergod gelijkstelden aan een andere god, Aion (Eeuwigheid), en de beeldspraak van de god zou vervolgens veranderen. |
Het was in deze tijd dat Chronus een "Vadertje Tijd"-figuur zou worden, een oude man met een witte baard die een zandloper en een sikkel vasthield; en zelfs vandaag de dag denkt men nog steeds aan deze beeldspraak als men aan Vadertje Tijd denkt.
Vadertje Tijd - Christoper Brown - CC-BY-2.0 Chronus in de Orfische traditie
In deze Orphische traditie zou Chronus samenwerken met een vrouwelijke godin, Ananke, de Griekse godin van de Onvermijdelijkheid; en het paar zou uiteindelijk orde brengen in de kosmos. De staarten van de slangengoden zouden het wereldei omcirkelen, en terwijl dit gebeurde zou het ei opensplijten en zo de aarde, de zee en de hemel voortbrengen. De staarten van Tijd en Onvermijdelijkheid zouden vervolgensaltijd bij alles betrokken.
De opening van het wereldei bracht ook de oergodheid Phanes voort. Andere Protogenoi zouden ook geboren zijn uit Chronus en Ananke, met Aither (Lucht), Chaos (Gap) en Erebus (Duisternis) vaak genoemd als hun nakomelingen.
Chronus niet Cronus
In het Engels wordt Chronus vaak geschreven als Khronos of Chronos, en zo is het gemakkelijk te zien hoe de Protogenoi god van de tijd verward zou kunnen worden met de Titaanse god Cronus Dit heeft er door de eeuwen heen toe geleid dat de twee goden, die ooit gescheiden waren, met elkaar werden verward en dat de Griekse goden de attributen van de ander overnamen.